تفاوت نئو و اتریوم

اپلیکیشن موبایل:

ارز دیجیتال نئو چیست: هر آنچه که در مورد این ارز باید بدانید

نئو ارز دیجیتالی معادل اتریوم است که در چین ایجاد شده. برای ایجاد کوین‌های جدید در این شبکه ماینینگ( در بیت کوین با حل مسائل سخت ریاضی توسط ماینرها تراکنش‌ها در شبکه‌ی بلاکچین تایید می‌شود به این کار ماینینگ گفته تفاوت نئو و اتریوم می‌شود.) رخ نمی‌دهد و به توسعه دهندگان این امکان داده می‌شود تا قراردادها و برنامه های غیر متمرکز خود را به زبان­‌های مشترک برنامه نویسی بر روی این شبکه ایجاد کنند. در این مقاله تصمیم داریم در مورد ارز دیجیتال نئو برای شما توضیح دهیم.

اولین نسل از رمز ارزها در مورد ایجاد پول دیجیتالی بود که بتواند آزادانه در سراسر جهان جریان یابد. در نسل دوم هدف ایجاد محصولات و خدماتی بود که بتواند فعالیت برخی از بزرگترین شرکت­‌های جهان را مختل کند. نئو قطعاً جزء نسل دوم ارزهای دیجیتال است و مانند ایاس (EOS) و اتریوم قراردادهای هوشمند آینده‌ی بلاک چین است.

ارز دیجیتال نئو در حقیقت چیست؟

ارز دیجیتال نئو پلتفرم بلاکچین،کریپتوکارنسی و شبکه‌ای برای برنامه‌های غیرمتمرکز و یا Dapps ها است که مستقر در چین است. این شبکه از اتریوم الهام گرفته است، اما با آن چند تفاوت فنی دارد که در زیر به آن خواهیم پرداخت.

نئو برای چیزی ساخته شده است که سازندگان این شبکه آن را «اقتصاد هوشمند» نامیده‌اند، در این شبکه دارایی های دیجیتال، هویت دیجیتال و قراردادهای هوشمند در یک اکوسیستم یک‌پارچه دور همدیگر جمع شده اند.

هدف نئو هرگز کاهش ارزش ارز رسمی چین نبوده است بلکه در عوض برای کمک به اقتصاد کشور برای ورود به دوره‌ی بلاکچین بوده است.

چه کسی نئو را اختراع کرد؟

این پروژه توسط دا هانگ فی(Da Hongfei) و اریک ژانگ (Erik Zhang) شروع شد. این دو قبل از این پروژه در شرکت تحقیقاتی« وان چین» کار می‌کردند و بر روی توسعه‌ی بلاک‌چین فعالیت داشتند. در نهایت آنها در سال ۲۰۱۴ تصمیم گرفتند که بلاک‌چین مخصوص خود را ایجاد کنند.

تاریخچه مختصر نئو(NEO)

• در سال ۲۰۱۴ هانگ فی و ژانگ بعد از کار در وان چین پروژه ای به نام انت شرز(Antshares) را شروع کردند.
• در ژوئن ۲۰۱۷ انت شرز به نئو تغییر نام داد.
• در مارس ۲۰۱۸ به دارندگان نئو توکن هایی ( به هر چیز با ارزشی توکن گفته می‌شود، مثلا در بیت‌کوین کوین‌ها یک توکن هستند) برای رأی گیری و کمک به مدیریت شبکه داده شد.

ویژگی‌های اختصاصی ارز دیجیتال نئو

مانند اتریوم، ارز دیجیتال نئو دارای دو دارایی مجزا است که برای اجرای شبکه از آنها استفاده می‌شود. اما این دو دارایی پیچیدگی‌های خاص خود را دارند.

• نئو یک توکن است که به شما حق رای دادن و تصمیم گیری در جامعه را می دهد.
• گَس(GAS) یک توکن جداگانه است که برای تهیه قرارداد های هوشمند استفاده می­‌شود.

این ارز بر خلاف اتریوم، هیچ کارمزدی را برای تراکنش‌ها دریافت نمی‌کند و این موضوع اجازه می دهد تا شبکه نئو به طور مداوم رشد کند، این شبکه در حال حاضر می تواند ۱۰۰۰ معامله در ثانیه انجام دهد. نرخ فعلی اتریوم حدود ۱۳ معامله در ثانیه است. اگرچه این مقدار در حال تغییر است. در شبکه­‌ی ویزا در ثانیه می تواند ۴۵۰۰۰ پردازش انجام شودکه اگر ارزهای دیجیتالی به دنبال جایگزینی ویزا کارت و یا سایر روش‌های امروزی هستند باید در یک ثانیه بیش از ۴۵۰۰۰ تراکنش را به ثبت برسانند.

نئو چگونه تولید می­‌شود؟

ارز دیجیتال نئو استخراج نمی‌­شود. در عوض، در آغاز فعالیت شبکه ۱۰۰ میلیون توکن نئو منتشر شد. با این حال ۵۰ میلیون از آن توسط بنیاد نئو برای تأمین بودجه­‌ی توسعه‌ی شبکه نگه داشته شده است.

توکن گَس رویکرد متفاوت تری دارد. گَس بعد از تأیید هر بلوک روی بلاک چین ایجاد می شود. در حال حاضر، ۸ گَس در هر بلوک تولید می‌شود اما در هر سال این میزان توکن کاهش می‌­یابد تا جایی که کل گَس های تولید شده به ۱۰۰ میلیون برسد. پس از آن ، هیچ توکن دیگری ایجاد نمی شود.

مکانیزم اجماع نئو مانع از هارد فورک ( به دلیل درست کار نکردن شبکه افراد حاضر در شبکه یک بلاک‌چین ثانویه درست می‌کنند که به این کار هارد فورک گفته می‌شود) می شود ، زیرا این فعالیت به دو سوم جامعه وابسته است تا در مورد تصمیمات اصلی توافق کنند.

نحوه فعالیت ارز دیجیتالی نئو

در قلب هر ارز رمزنگاری شده یک الگوریتم اجماع قرار دارد. برای بیت کوین، این الگوریتم اثبات کار است که فوق العاده انرژی مصرف می‌­کند و به معنای پایین بودن نرخ معاملات در مقایسه با سایر ارزها است. این درحالی است که نئو پروتکل کانسِنسیس (consensys) خود را به نام DBFT که مخفف شده‌ی Delegated Byzantine Fault Tolerance ایجاد کرده است.

نحوه کار فرایند منحصر به فرد این شبکه به‌صورت زیر است:

• هرکسی که ارز دیجیتال نئو را در اختیار دارد ، حق رأی دارد.
• از این رأی می‌توان برای انتخاب یک گره( به مجموع کامپیوترهایی که تراکنش‌ها را تایید می‌کنند اصطلاحا گره گفته می‌شود.) اجماع که مسئولیت مدیریت بلاک‌چین را بر عهده دارد استفاده کرد.
• دارندگان نئو معاملات خود را به گره های اجماع ارسال می کنند. گره‌های اجماع تراکنش‌ها را به بلاکچین اضافه می‌کنند.
• یک گره اجماع به طور تصادفی برای تأیید بلوک فعلی انتخاب می شود و دفتر کل موجود در این بلوک، اطلاعات را به سایر گره های اجماع در شبکه ارسال می کند.
• اگر حداقل ۶۶٪ از گره ها موافق باشند، این بلوک بسته می شود.
• اگر کمتر از ۶۶٪ اجماع حاصل شود ، یک گره اجماع متفاوت انتخاب می شود و از وی خواسته می شود بلوک خود را برای تأیید ارسال کند و روند دوباره شروع می‌شود.

برای تبدیل شدن به یک گره اجماع، باید مقدار مشخصی از گَس و یک اتصال اینترنتی اختصاصی داشته باشید. اما بهتر است بدانید که اگر جامعه نئو از فعالیت شما راضی نباشند، آنها می توانند به شخص دیگری رأی دهند.

نئو در بین پروژه‌های رمزنگاری شده منحصر به فرد است زیرا شورای مرکزی دارد که تصمیم می‌گیرند چه پروژه های خارج از کشوری می‌تواند بر روی این پلتفرم اجرا شود.

قراردادهای هوشمند NEO بسیاری از زبان‌های برنامه نویسی رایج را از طریق کامپایلر neoVM پشتیبانی می‌کند این زبان‌ها عبارتند از: Microsoft.net ، Java ، Kotlin ، Go و Python

با این ارز چه کارهایی می­‌توان کرد؟

همان‌طور که قبلاً نیز اشاره شد ، شبکه­‌ی بلاک‌ چین نئو قادر به ایجاد، تجارت و ارسال انواع مختلف دارایی است.

در زیر این موارد را بررسی خواهیم کرد:

• دارایی های دیجیتال: کاربران می توانند دارایی های دیجیتال را ایجاد و ثبت کرده و تجارت و گردش دهند. این دارایی ها می توانند هر چیزی باشند که به شکل الکترونیکی وجود دارد. مانند: موسیقی ، ملک یا حتی اشیاء.
• هویت دیجیتال: اطلاعات مربوط به اشخاص، سازمان‌ها و سایر موارد که به صورت الکترونیکی وجود دارند را می توان در تفاوت نئو و اتریوم شبکه­‌ی بلاک‌چین نئو ذخیره کرد.
• قرارداد های هوشمند: اتریوم تسهیلات قرارداد هوشمند را دارد، اما این دو پروژه در اینجا با یکدیگر متفاوت می‌شوند که در نئو توسعه دهندگان نیازی به یادگیری یک زبان برنامه نویسی جدید برای نوشتن قراردادها ندارند. در عوض ، آنها می توانند از C# ، Java و سایر زبان‌های برنامه تفاوت نئو و اتریوم نویسی اصلی استفاده کن

نئو کیو (NeoQ) یک مکانیزم رمزنگاری مبتنی بر شبکه است که برای ایجاد لایه ای از امنیت طراحی شده و حتی کامپیوترهای کوانتومی قادر به شکستن آن نیستند.

آینده­‌ی ارز دیجیتال نئو

شبکه اتریوم تاکنون بزرگترین اجتماع توسعه دهندگان بوده است و پروژه های بسیار زیادی بر روی این شبکه ایجاد شده است. اما محبوبیت رمز ارز نئو رو به افزایش است.

در سال ۲۰۱۸ برخی از توسعه دهندگان برنامه‌ی خود را از اتریوم به نئو منتقل کردند، دلیل آن نیز فضای مناسب‌تر نئو نسبت به اتریوم برای توسعه دهندگان بوده است.

یکی از ویژگی های کلیدی که برنامه نویسان برای ارز دیجیتال نئو ایجاد کرده اند امکان اجرای بلاک‌چین در محیط های غیربلاک‌چین است. به این معنی که از لحاظ تئوری می توان نئو را در زیرساخت­‌های تجاری پیاده سازی کرد که این عمل می­تواند سازگاری بلاک‌چین را در آینده تسریع ببخشد.

همچنین به شما پیشنهاد می‌کنیم که اگر به دنبال سرمایه گذاری ارز دیجیتال هستید پیش از انجام هر کاری مطمئن شوید که سرمایه گذاری بر روی کدام ارز دیجیتالی برای شما سودآور است. در این موضوع تیم مشاوره سرمایه گذاری ارز دیجیتال بینوست می‌تواند به شما کمک کند.

آشنایی با انواع ارزهای رمزنگاری شده (cryptocurrency) و تفاوت های آن‌ها (تکنولوژی، امکانات و امنیت)

امروزه در هر محفل اقتصادی و سرمایه گذاری حرف از کریپتوکارنسی ها و ارزهای دیجیتال است. از اوایل قرن حاضر با گسترش بیت کوین و اوج گرفتن قیمت آن در بازار شاهد هجوم سیل عظیمی از سرمایه گذاران به این بخش از بازار بوده ایم. در این مقاله قصد داریم تا منبعی جامع و کامل برای شناخت بهترین رمزارزها برای شما فراهم آوریم. در ادامه با ما همراه بمانید.

آشنایی با انواع ارزهای رمزنگاری شده (cryptocurrency) و تفاوت های آن‌ها (تکنولوژی، امکانات و امنیت)

دسته بندی ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال متمرکز که توسط سازمان‌ها و شرکت‌ها و یا حتی اشخاص خاصی کنترل می شوند.

ارزهای دیجیتال غیر متمرکز که کنترل آن‌ها به دست خود کاربران بوده و هیچ شخص و یا شرکت ثالثی در این امر دخالت ندارد. سیستم این رمز ارزها معمولا غیر قابل تغییر است. (1)

تفاوت ارز دیجیتال و کریپتوکارنسی

ارز دیجیتال مفهومی کلی است که حتی برای حواله‌های بین بانکی نیز می توان از آن استفاده کرد. اما کریپتوکارنسی اصطلاحی است که به صورت خاص به ارزهای دیجیتال رمزنگاری شده اطلاق می گردد. ارزهای رمزنگاری شده در جهان با نام کریپتوکارنسی ها شناخته می شوند. اما در ایران بعد از ترجمه عناوینی مانند رمز ارز، رمز ارز پایه، ارز دیجیتال نیز به آن‌ها اطلاق شده است. (2)

تفاوت کوین و توکن

رمزارزهایی که دارای بلاک چین و فناوری اختصاصی هستند به کوین معروف هستند. رمزارزهایی که این ویژگی را نداشته و بر روی بلاک چین سایر رمزارزها پابرجا هستند، توکن اطلاق می‌شود.

ذخیره ارزهای دیجیتال و کریپتوکارنسی ها

برای ذخیره ارزهای دیجیتال شما نیاز به کیف پول الکترونیکی دارید. انواع کیف پول الکترونیکی تحت وب، نسخه موبایلی، نسخه ویندوز و یا فیزیکی وجود دارد.(3)

بهترین ارزهای دیجیتال در سال 2020

بیت کوین ( BTC )

• در سال 2008 توسط فردی به نام ساتوشی ناکاموتو معرفی شده است

• از نظر ارزش بازار این ارز دیجیتال بزرگترین کریپتوکارنسی جهان است.

• فناوری مورد استفاده برای معاملات در این رمز ارز، فناوری بلاک چین اختصاصی بیت کوین است.

• این کریپتوکارنسی پایه و اساس تولید ارزهای دیجیتال بسیار زیادی شده است.

• بیت کوین در حال حاضر بیش از 60 درصد بازار رمز ارزها را به خود اختصاص داده است.

• با توجه به کند بودن تراکنش‌ها در این ارز از آن برای معاملات خرد استفاده نمی‌شود.

• کل سکه‌های قابل استخراج بیت کوین 21 میلیون واحد است.

اتریوم ( ETH )

• در سال 2015 تاسیس شده است.

• ویتالیک بوترین 23 ساله مدیر تولید این کریپتوکارنسی بوده است.

تفاوت نئو و اتریوم
• فناوری تولید و پشتیبانی اتریوم بلاک چین اختصاصی است.

• معاملات در این رمز ارز به صورت فرد به فرد و بدون نیاز به شخص سوم صورت می پذیرد.

• اتریوم بعد از بیت کوین دومین ارز دیجیتالی بزرگ در جهان شناخته می‌شود

• هر چند زمان تراکنش‌ها در این ارز بسیار کمتر و سریع‌تر از بیت کوین است اما همچنان این مقدار برای تبدیل کردن اتریوم به یک ارز برای معاملات خرد کافی نیست.

• امنیت فوق العاده آن در قراردادهای هوشمند در میان رمز ارزها کاملا شناخته شده است

ریپل ( XRP )

• این کریپتوکارنسی در سال 2012 معرفی شده است

• قابلیت اتصال به بانک‌های بزرگ جهانی را دارا است. هدف اصلی ار ایجاد این ارز دیجیتال نیز این مورد است.

• برای پرداخت‌های جهانی فوری و کم هزینه در جهان هدف گذاری شده است

• روش ساختی منحصر به فرد در میان انواع کریپتوکارنسی ها دارد.

• زمان اجرای تراکنش‌ها در این ارز دیجیتال در کمتر از 5 ثانیه انجام می پذیرد. این زمان برای اتریوم تا دو دقیقه و برای بیت کوین می تواند تا چند ساعت ادامه داشته باشد.

بیت کوین کش ( BCH )

• شاخه‌ای به روز شده از بیت کوین اصلی است

• در این ارز سعی شده تا ایرادات بیت کوین وجود نداشته باشد

• ارزش و روند معاملات و کلا محتوای این ارز اما با بیت کوین کاملا متفاوت است

لایت کوین ( LTC )

• این ارز دیجیتال بر پایه فناوری بیت کوین ساخته شده است.

• سابقه بسیار طولانی دارد و بعد از بیت کوین تولید شده است در سال 2011 معرفی شده است.

• دارای یک شبکه پرداخت جهانی با منبع باز و غیر متمرکز است.

• تایید معاملات در این کریپتوکارنسی بسیار سریع است.

• لایت کوین را می توان یک فروک جدید از بیت کوین معرفی نمود.

• سیستم استخراج و ماینینگ این ارز کاملا مشابه با بیت کوین است.

• موسس لایت کوین تعداد کل واحدهای این ارز دیجیتال را 84 میلیون واحد معرفی کرده است.

بایننس کوین ( BCH )

بایننس بزرگترین و معتبرترین صرافی ارائه خدهنده خدمات خرید و فروش رمز ارز در جهان است. این صرافی در چین تاسیس شده و در حال حاضر شما با ورود به آن می توانید تمام ارزهای دیجیتال را به صورت جفت ارز با یکدیگر معامله نماید. از این رو در صورتی که تمایل به تعویض ارز دیجیتال خود با سایر ارزهای دیجیتال دارید می توانید از خدمات این صرافی بهره ببرید.

از این گذشته این صرافی اقدام به تولید و ارائه ارز دیجیتالی با عنوان بایننس کوین نموده است. مرکز صرافی بایننس در حال حاضر در اتحادیه اروپا قرار گرفته است. این صرافی حتی کیف پول‌های الکترونیکی خود را نیز به بازار معرفی نموده است. کیف پول تراست محصول این صرافی است. (4)

استلار ( XLM )

استلار یکی از ارزش‌های استیبل کوین است که برای جلوگیری از نوسانات بازار معرفی شده و هم اکنون نیز از جمله نمونه‌های محبوب ارزهای دیجیتال در جهان شده است.

مونرو ( XMR )

مبتنی بر حریم خصوصی توسعه یافته است

• مدیریت آن به عهده ریکاردو اسپاگنی معروف و مشهور است.

• حجم معاملات این ارز دیجیتال در سال‌های اخیر قابل توجه بوده است

• همیشه در گروه پرطرفدارترین‌ها نیز قرار داشته است.

• از نظر امنیتی این ارز دیجیتال اعتبار بسیار زیادی دارد.

تتر ( USDT )

ارزش هر واحد تتر با دلار آمریکا دارای ارزش یک به یک است. این ارز دیجیتال یک ارز پایدار بوده و برای جلوگیری از نوسانات شدید ارزهای دیجیتال ایجاد شده است.

• مانند بیت کوین دارای مقدار مشخصی سکه است.

• کل سکه‌های دش به 18 میلیون سکه می رسد.

• از فناوری بلاک چین اختصاصی در تولید این ارز استفاده شده است.

• سیستم بلاک چین آن تغییر ناپذیر است.

نئو ( NEO )

EOS یک سیستم بلاک چین گسترده و فوق العاده قدرتمند است. ارز دیجیتال EOS نیز از جمله ارزهای فوق العاده ایمن با امنیت بالا محسوب می‌شود. فناوری بلاک چین اختصاص یافته شده برای این رمز ارز به قدری قدرتمند است که هر شرکتی به راحتی می تواند با ایمنی بالا سیستم‌های خود را مبتنی بر بلاک چین EOS پایه ریزی نماید. بلاک چین به کار رفته در این ارز دیجیتال حتی از بیت کوین نیز قدرتمند‌تر و قوی‌تر است.

زی کش ( ZCASH )

• در سال 2016 به بازار معرفی شده است

• ارز دیجیتال غیرمتمرکز است

• بر پایه بلاک چین طراحی شده امنیت فوق العاده بالایی در تراکنش‌ها برای کاربران ایجاد می نماید.

نکاتی که باید برای معامله رمزارزها به آن‌ها دقت داشته باشید

وایت پیپر ارز دیجیتال

به ارزش بازار رمزارزها دقت کنید

حجم معاملات و نقد شوندگی

جمع بندی

مقوله ارزهای دیجیتال و رمزنگاری شده مقوله کم پیچیده‌ای نیست. کاربران و معامله گرانی که قصد ورود به این بازار را دارند هم باید با انواع ارز دیجیتال آشنا شده و هم با اصطلاحات رایج این بازار آشنا شوند. عدم دقت به این نکات در بازار پرنوسان کریپتوکارنسی ها می تواند منجر به زیان‌های مالی بزرگ شود.

تفاوت کوین (coin) با توکن (token) چیست؟

در این مطلب قرار است به موضوعی بپردازیم، که احتمالا افرادی را که تازه با دنیای ارزهای دیجیتال آشنا شده‌اند، کمی گیج ‌کند. این موضوع تفاوت کوین و توکن است. گاهی‌اوقات افراد از اصطلاح «کوین» (Coin) برای اشاره به آنچه دیگران «توکن» (Token) می‌نامند و از اصطلاح توکن، برای اشاره به چیزی که دیگران آن را کوین می‌دانند، استفاده می‌کنند. برخی نیز برای همه دارایی‌های دیجیتالی از هر دو نام استفاده می‌کنند.

اما تفاوت‌های زیادی بین کوین‌‌ها و توکن‌ها وجود دارد، بنابراین اینکه بدانیم آن‌ها واقعاً چه هستند، بسیار مهم است. در پایان این مطلب، شما می‌توانید تشخیص دهید، که یک دارایی دیجیتالی یک کوین است و یا یک توکن.

در ابتدا بررسی می‌کنیم که، چرا در مورد این دو اصطلاح سردرگمی وجود دارد، سپس مهم‌ترین ویژگی‌های‌شان را شرح می‌دهیم. در پایان مشهورترین توکن‌ها و کوین‌ها را معرفی می‌کنیم و با نحوه استفاده از آن‌ها آشنا می‌شویم. با دیدکس همراه باشید.

کوین چیست؟

کوین، یک دارایی دیجیتالی است، که بلاک چین مخصوص خودش را دارد و بومی (Native) زنجیره خودش است. مانند «لایت کوین» (Litecoin) و «اتر» (Ether).

برای اینکه این مطلب را کمی واضح تر بیان کنیم، به عبارت‌های زیر توجه کنید:

• «بیت کوین» (Bitcoin) در بلاک چین بیت کوین اجرا می‌شود و کار می‌کند.
• «اتر» در بلاک چین «اتریوم» (Ethereum)، اجرا می‌شود و کار می‌کند.
• «نئو» (NEO)، در بلاک‌چین «نئو» اجرا می‌شود و کار می‌کند.

معاملات کوین‌های دیجیتال را می‌توان از یک شخص به شخص دیگر انجام داد. از لحاظ فیزیکی، هیچ سکه‌ای هنگام ارسال و دریافت کوین، جابه‌جا نمی‌شود. کوین‌ها، به عنوان داده، در پایگاه داده بسیار بزرگی به نام «بلاک چین» (Blockchain) وجود دارند. این پایگاه داده یا همان بلاک چین، کلیه معاملات را ردیابی می‌کند و توسط کامپیوترهای سراسر جهان بررسی و تأیید می‌شود.

اگر قبلاً با فناوری بلاک چین آشنا نیستید، قبل از خواندن این مقاله، راهنمای «همه چیز درباره بلاک چین» را بخوانید. پیش‌نیاز درک تفاوت کوین و توکن، درک فناوری بلاک چین است.

کوین‌ها چگونه استفاده می‌شوند؟

کوین‌های‌دیجیتال معمولا به همان روشی که «سکه» در زندگی واقعی استفاده می‌شود – به عنوان پول، مورد استفاده قرار می‌گیرند. کوین‌ها، مانند پول‌های سنتی، 3 کارکرد اصلی دارند:

• سنجش ارزش
• ذخیره ارزش
• واسطه مبادلات

به عنوان مثال، بیت کوین را در نظر بگیرید؛

• از بیت کوین، می‌توان برای پرداخت کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و همچنین در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی استفاده کرد.
• می‌توانید آن را برای مدت زمان طولانی ذخیره کنید و بعداً آن را با چیزی با ارزش برابر عوض کنید.
• هر چیزی که می‌خرید، می‌توانید قیمت آن‌ را به بیت کوین نیز حساب کنید.

با این حال، برخی از کوین‌های دیجیتال مانند اتر، نئو و «دش» (DASH)، ویژگی‌های مفیدی فراتر از یک پول دارند، که در زیر برخی از آن‌ها را می‌بینید:

• اتر، برای تأمین معاملات در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. می‌توان روی اتریوم توکن ایجاد کرد، اما همچنان برای ارسال آن توکن‌ها به اتر نیاز است. همچنین، در بلاک‌چین اتریوم، برای پرداخت پاداش ماینرها، به آن‌ها اتر پرداخته می‌شود.
• نئو، به منظور کسب سود، در کیف پول، «استیک» (Stack) می‌شود. این سود سهام تحت عنوان «گس» (GAS) شناخته می‌شود. توکن‌ها را می‌توان روی نئو ساخت (درست مثل آنچه که در اتریوم انجام می‌شود). هنگام ارسال توکن در شبکه نئو، باید گس را به عنوان هزینه تراکنش بپردازید (مشابه شبکه اتر که در شبکه اتریوم پرداخت می‌شود).
• دش، به کاربران خود اجازه شرکت در تصمیمات مهم شبکه را می‌دهد. کاربران برای این کار باید، مقادیر مشخصی از دش را در شبکه نگه دارند. به عنوان مثال، در مورد پیشنهاداتی که برای به روز رسانی‌های شبکه ارائه می‌شود، کسانی که به اندازه کافی دش دارند، می‌توانند برای تصمیم‌گیری در مورد بروز رسانی رأی دهند. این حق رأی دادن به دارندگان دش این امکان را می‌دهد تا در مورد چگونگی پیشرفت پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.

نکته: سود سهام رمزنگاری (Crypto dividends)، کوین‌ یا توکنی است که به دلیل «نگه داشتن» (holding) یک دارایی خاص اعطا می‌شود. یک مثال خوب، گس در نئو است که در بالا در مورد آن صحبت کردیم. این مبلغ پاداش کاربرانی است که، سکه‌ها (Coin) را در کیف پول می‌گذارند و برای امنیت شبکه آن‌ها را استیک می‌کنند. بابت این کار به دارنده با نرخ تعیین شده، مقداری گس پرداخت می‌شود. این پاداش فقط در بلاک چین هایی وجود دارد که از الگوریتم اجماع «اثبات سهام» (Proof of Stack) استفاده می‌کنند.

نمونه‌هایی از کوین‌ها

امروزه تمام دارایی‌های دیجیتالی بزرگ از نظر «سرمایه بازار» (Market Cap)، کوین، شناخته می‌شوند. با این حال، همه سکه‌ها مارکت کپ بزرگی در بازار ندارند. وب‌سایت «کوین مارکت» (Coinmarketcap) بیش از 900 نمونه مختلف از کوین‌ها را ذکر کرده است.

همچنین باید بدانید که هر کوین، توسط یک نام سه یا چهار حرفی نشان داده می‌شود که نام اختصاری آن است. مانند BTC برای بیت کوین.

توکن چیست؟

به توکن‌ها اغلب سکه‌های دیجیتالی گفته می‌شود. اما، این نام‌گذاری صحیح نیست. بین توکن و سکه دیجیتالی یک تفاوت فاحش وجود دارد!

توکن‌ها در بلاک چین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در واقع، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، متداول‌ترین پلتفرم بلاک چین برای پلتفرم‌ توکن، بلاک چین اتریوم است. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می‌شوند به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند.

NEO از توکن‌هایی که به‌عنوان توکن‌های NEP-5 معروف هستند، استفاده می‌کند.

هرکسی می تواند توکن دلخواه خود را در یکی از این پلتفرم‌ها ایجاد کند.

توکن‌ها چگونه ایجاد می شوند؟

در حقیقت، برای ایجاد توکن، توانایی فنی کمی لازم است. اما به افراد تازه‌وارد توصیه نمی‌شود. ایجاد توکن برای افرادی که تجربه برنامه‌نویسی دارند، کار سختی نیست. هرچند که به یک توسعه‌دهنده نیاز است که برخی از سکه‌های بومی را برای بلاک چینی که توکن در آن ایجاد شده است، صرف کند.

به عنوان مثال‌، اگر توکن در اتریوم در حال ایجاد است، سازنده باید مقداری اتر خرج کند تا استخراج‌کنندگان شبکه بتوانند تراکنش (ایجاد) توکن را تأیید کنند.

لازم به یادآوری است که کارمزدها برای همه معاملات توکن در یک بلاک چین باید پرداخت شوند، نه فقط ایجاد توکن. بنابراین، هر اپلیکیشنی که روی بلاک چین اتریوم ساخته می‌شود، باید از سکه‌های اتر برای انتقال توکن‌ها از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین اپلیکیشن و کاربر استفاده کند.

هدف توکن‌ها

بیشتر توکن‌ها برای استفاده در برنامه‌های غیرمتمرکز (dApp) به وجود آمده‌اند. وقتی توسعه‌دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، سپس تصمیم می‌گیرند که چه تعداد توکن را می‌خواهند ایجاد کنند و این توکن‌های جدید هنگام ایجاد، ارسال می‌شوند. آن‌ها مقداری ارز رمزنگاری شده بومی به در بلاک چینی که در آن توکن ایجاد کرده‌اند، پرداخت می‌کنند.

پس از ایجاد توکن، از آن‌ها اغلب برای فعال کردن ویژگی‌های برنامه‌ای که برای آن طراحی شده‌اند استفاده می‌شود.

به عنوان مثال، «موزی کوین» (Musicoin)، توکنی است که، به کاربران امکان دسترسی به ویژگی‌های مختلف پلتفرم موزی کوین را می‌دهد. این ویژگی می‌تواند تماشای یک ویدئو موسیقی یا پخش یک آهنگ باشد.

صرافی «بایننس» (Binance)، نیز توکن مخصوص خود، به نام، “BNB” را دارد. هنگامی که کاربران با توکن بایننس معاملات خود را انجام می‌دهند، کارمزدهای آن‌ها تا 50 درصد کاهش می‌یابد.

برخی از توکن‌ها با هدف کاملاً متفاوت ایجاد می‌شوند: نشان دادن یک چیز فیزیکی.

فرض کنیم شما می‌خواهید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. از نظر فیزیکی نمی‌توانید خانه خود را در این قرارداد هوشمند قرار دهید، می‌توانید؟ نه نمی‌توانید!

بنابراین، در عوض، می‌توانید از تفاوت نئو و اتریوم توکن استفاده کنید که نشان دهنده خانه شما باشد.

“WePower (WPR)” مثال خوبی از توکن است که نمایانگر یک چیز فیزیکی است. این توکن، نمایشگر برق است. پروژه “WePower “یک برنامه “dApp” است که، به کاربران امکان خرید و فروش برق در بلاک چین با استفاده از قراردادهای هوشمند را می‌دهد. توکن آن (WPR) مقدار مشخصی از انرژی را نشان می‌دهد.

یک مزیت بزرگ برای ایجاد یک توکن

از آنجا که توسعه دهنده اپلیکیشن غیرمتمرکز و توکن نیازی به ایجاد بلاک چین اختصاصی برای خود ندارد، باعث صرفه‌جویی در وقت و منابع آن‌ها می‌شود. آن‌ها ضمن بهره‌مندی از امنیت بلاک چین بومی، می‌توانند با اپلیکیشن خود از ویژگی‌های ارز رمزنگاری شده بومی آن بلاک چین نیز، استفاده کنند.

صرفه‌جویی در زمان تنها چیزی نیست که به نفع توسعه‌دهندگان است. اگر آن‌ها بلاک چین و سکه خود را به جای اپلیکیشن غیرمتمرکز و توکن ایجاد کنند، برای تأیید معاملات خود نیز باید ماینر پیدا کنند.

برای ایجاد یک بلاک چین قوی که امکان حمله به آن وجود نداشته باشد ، به تعداد بسیار زیادی ماینر نیاز است. این منطقی‌تر است که بسیاری از کامپیوترها روی یک بلاک چین مشترک کار کنند که چندین اپلیکیشن می‌توانند روی آن اجرا شوند. عمل کردن اپلیکیشن‌ها روی بلاک چین های متمرکز و کوچک، پروسه‌ی بسیار طولانی‌تر و گران‌تری دارد.

نگاهی عمیق‌تر به نحوه کارکرد توکن‌ها

توکن‌ها برای تعامل با تفاوت نئو و اتریوم برنامه‌های غیرمتمرکز که روی بلاک چین های مختلف ساخته شده‌اند، استفاده می‌شوند. یک مثال خوب “Civic” است. سیویک از توکنی به نام CVC استفاده می‌کند.

اپلیکیشن آن‌ها هویت رمزگذاری شده در بلاک چین اتریوم را ردیابی می‌کند. هدف آن ارائه روشی ارزان، مطمئن و کارآمد برای بررسی هویت است. بیایید به نحوه کار آن نگاهی بیندازیم.

اگر به تعطیلات خارجی بروید، باید هویت خود را در بسیاری از مکان های بین راهی تأیید کنید. اولین بار ممکن است برای استفاده از هواپیما باشد. اگر آن شرکت هواپیمایی، شریک “Civic” باشد، آن‌ها یک کد “QR” برای شما ارسال می‌کنند تا در مورد شما (مسافر) اطلاعاتی بگیرند.

با استفاده از برنامه “Civic”، می توانید جزئیات هویتی خود را مستقیماً از دستگاه تلفن همراه خود به شرکت ارسال کنید. اطلاعات در دستگاه ذخیره می‌شوند اما کاملاً رمزگذاری شده هستند. این روش از سرقت اطلاعات جلوگیری می‌کند. اثر انگشت یا اسکن عنبیه چشمتان، اثبات می‌کند که شما مالک داده‌های دریافتی هستید.

سپس می‌توانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتالی خود استفاده می‌کند، می‌تواند داده‌ها را با استفاده از بلاک چین اعتبار سنجی کند. هرچه اپلیکیشن، به دفعات بیشتری مورد استفاده قرار بگیرد، اشخاص ثالث اعتماد بیشتری به هویت دیجیتالی ذخیره شده در “Civic” خواهند داشت.

همان‌طور‌که مشاهده می‌کنید، توکن سی‌وی‌سی به روشی کار می‌کند که چیزی بیش از یک پول باشد. همچنین، پلتفرم سی‌وی‌سی، بیت کوین، اتریوم یا نئو را برای استفاده از سرویس‌های آن‌ها نمی‌پذیرد. البته هر معامله به مقداری اتر نیز احتیاج دارد؛ زیرا این معاملات در بلاک چین اتریوم ساخته شده و ماینرها باید دستمزد بگیرند.

توکن امنیتی و توکن سهام یا کمکی

در پایان تعریفمان از توکن، بیایید به چند نوع مختلف از توکن‌ها نگاهی بیندازیم. توکن‌ها به‌عنوان توکن امنیتی یا دارایی، توکن پرداختی، توکن سهام و توکن کمکی شناخته می‌شوند.

در فوریه 2018، قانون‌گذاران مالی سوئیس، “FINMA”، دستورالعمل‌هایی را منتشر کرد که مشخص می‌کنند، توکن‌های امنیتی یا دارایی، کمکی یا پرداختی چه هستند. این تعاریف، در بررسی قانونی بودن توکن‌ها، به آن‌ها کمک می‌کرد.

• توکن‌های امنیتی (Security Tokens): بیشتر توکن‌های صادر شده توسط آیکو (ICO)، توکن‌های امنیتی هستند. شخصی که آن‌ها را خریداری می‌کند با انتظار سود پول خود را در آیکو سرمایه‌گذاری می‌کند. طبق قوانین سوئیس، با این اوراق مانند اوراق بهادار سنتی رفتار می‌شود.

• توکن‌های سهام (Equity Tokens): این توکن، نشان‌دهنده سهام یک شرکت یا مقداری سهام از شرکتی که توکن را صادر کرده است. بااین‌حال، تعداد کمی از شرکت‌ها چنین آیکوهایی را امتحان کرده‌اند زیرا راهنمایی‌های نظارتی زیادی در مورد قانونی و غیر قانونی بودن آن‌ها وجود ندارد.
• توکن‌های کمکی (Utility Tokens): به توکن‌های کمکی، توکن‌های کاربردی نیز گفته می‌شود. از آن‌ها برای دسترسی مردم به یک محصول یا خدمات استفاده می‌شود. این توکن‌ها، نادر هستند؛ زیرا انتظار می‌رود بیشتر توکن‌ها بر اساس عرضه محدودشان ارزش کسب کنند.
• توکن‌هایپرداختی (Payment Tokens): توکن‌های پرداخت هدفی جز پرداخت هزینه کالاها و خدمات ندارند.

خلاصه آنچه در بالا خواندید:

اکنون باید متوجه شده باشید که وقتی کسی «کوین» دیجیتال و «توکن» دیجیتال می‌گوید، منظورش چیست؟ آنقدرها هم گیج‌کننده نبود، نه؟

پس از خواندن مطلب ما، باید تعریف ساده هر دو سکه و توکن را بدانید: سکه‌ها، بومی بلاک چین خودشان‌اند. درحالی‌که، توکن‌ها روی بلاک چین‌ های دیگری مانند اتریوم، نئو یا ویوز ساخته شده‌اند.

همچنین باید متداول‌ترین کاربردها را تفاوت نئو و اتریوم برای سکه‌ها و توکن‌ها بدانید. سکه‌ها اغلب به‌عنوان پول استفاده می‌شوند. بااین‌حال، برخی از سکه‌ها کاربردهای دیگری نیز دارند؛ استفاده برای سوخت برنامه‌های کاربردی، استفاده به‌عنوان سهام (Stack) برای تأیید معامله در شبکه یا استفاده برای سوخت‌رسانی معاملات هوشمند و معاملات توکن.

در عین حال، توکن‌ها هدف دیگری دارند. اگر آن‌ها برای استفاده در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (تفاوت نئو و اتریوم dApp) ایجاد شده باشند، هدف آن‌ها به خود برنامه بستگی دارد. در برخی موارد، آن‌ها برای ویژگی‌هایی مانند حق رأی دادن استفاده می‌شوند.

در موارد دیگر، آن‌ها برای معاملات در برنامه‌های غیرمتمرکز (مانند سی‌وی‌سی) یا پاداش دادن به کاربر مانند هزینه‌های تخفیف‌دار (مشابه توکن بایننس) استفاده می‌شوند.

برای شما مثال‌های زیادی از هر دو کوین و توکن آوردیم تا به شما کمک کند، درک روشنی از منظور ما از هر اصطلاح را پیدا کنید.

بنابراین، اکنون‌که از تعریف سکه و تعریف توکن مطلع شدید، به رمزنگاری‌های موردعلاقه خود فکر کنید … آیا آن‌ها کوین هستند یا توکن؟ اگر مطمئن نیستید، از ما بپرسید.

مقایسه قیمت صرافی ارز دیجیتال و بیت کوین

برنامه درآمدزایی:

اپلیکیشن موبایل:

پشتیبانی چت آنلاین:

کیف پول اختصاصی:

همتاپی

بیت‌کوین

اتریوم

لایت‌کوین

ترون

بیت‌کوین‌کش

چین‌لینک

تتر

یونی سواپ

شیبا (1000 شیبا)

مانا (دیسنترالند)

ماتیک (پالیگان)

برنامه درآمدزایی:

اپلیکیشن موبایل:

پشتیبانی چت آنلاین:

کیف پول اختصاصی:

تفاوت نئو و اتریوم

کتاب بلاک چین، از محتوا تا اجرا

بلاک‌چین یک فناوری جدید و نوظهور در مقایسه با تمام فناوری‌های گذشته است و همواره دارای نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهایی بوده که اندیشمندان و صاحب‌نظران بسیاری را به خود جلب نموده. در چند سال اخیر، توسعه بلاک‌چین موجب درک کاربرد این پلتفرم در زمینه‌هایی فراتر از ارزهای رمزنگاری، شده به طوری که می‌توان از کاربرد آن در صنایع مختلفی از جمله مراقبت‌های پزشکی، اینترنت اشیاء، امور مالی و سازمان‌های غیرمتمرکز نام برد.

کتاب بلاک چین، از محتوا تا اجرا نوشته‌ی فاطمه صمدی و ندا کشاورزیان، تلاش می‌کند با نگاهی گذرا به دنیای بلاک‌چین، شما را با مفاهیم و کاربردهای آن در صنایع مختلف آشنا ‌کند.

بلاک‌چین یک فناوری جدید و نوظهور در مقایسه با تمام فناوری‌های گذشته است و همواره دارای نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهایی بوده که اندیشمندان و صاحب‌نظران بسیاری را به خود جلب نموده. در چند سال اخیر، توسعه بلاک‌چین موجب درک کاربرد این پلتفرم در زمینه‌هایی فراتر از ارزهای رمزنگاری، شده به طوری که می‌توان از کاربرد آن در صنایع مختلفی از جمله مراقبت‌های پزشکی، اینترنت اشیاء، امور مالی و سازمان‌های غیرمتمرکز نام برد.

اساساً فناوری بلاک‌چین آمده است که جهان آنلاین را متحول کند. این فناوری به تنهایی ابزاری برای حل مشکلات نبوده بلکه ظهور آن در دنیای آنلاین موجب شده است که دسترسی به اطلاعات، ایجاد و کپی از داده‌های دیجیتال در سراسر جهان به صورت توزیع شده برای همگان میسر باشد.

فناوری بلاک‌چین در تلاش است تا با ایجاد تحول، چشم‌اندازی روشن نسبت به علوم رایانه و فناوری اطلاعات پیش روی علاقه‌مندان قرار دهد.

بلاک‌چین یک دفتر کل توزیع شده است که پرونده‌های مربوط به تمامی معاملات در یک شبکه معلوم را که دربرگیرنده تأمین‌کنندگان محصولات یا خدمات و مصرف‌کنندگان است را جمع‌آوری می‌کند.

با بهره‌گیری از توانایی بلاک‌چین برای ایجاد اعتماد در شبکه همتا به همتای غیرمتمرکزِ توزیع شده، از طریق ایجاد مکانیزم اجماع، تمرکز قدرت به نمایش گذاشته می‌شود. به همین دلیل است که فناوری بلاک‌چین را می‌توان به عنوان بزرگ‌ترین نوآوری از زمان اختراع اینترنت دانست؛ زیرا که هدف از ارائه این مجموعه، نشان دادن چشم‌اندازی روشن از اکوسیستمی است که کدهای رمزنگاری شده در آن قرار دارند.

در کتاب بلاک‌چین، از محتوا تا اجرا، فرایند بلاک‌چین از ابتدا تا اجرا بررسی شده و محتوایی مناسب برای تمامی سطوح به منظور آشنایی با فناوری بلاک‌چین و کاربرد آن در زمینه مالی، قانونی، تجزیه و تحلیل کسب‌وکار، اینترنت اشیاء و همچنین ارزهای مجازی ارائه شده است. این کتاب تفاوت نئو و اتریوم همچنین دربرگیرنده ایده‌های نو برای فعالان حوزه‌های فین‌تک، reytech و استارت‌آپ‌ها است.

این اثر، ابتدا به بررسی تاریخچه بلاک‌چین پرداخته و به دنبال آن، در فصل‌های بعد، اصول دفتر کل توزیع شده، اجماع و وفاق، سخت‌افزار و نرم‌افزار رمزنگاری شده بررسی می‌شود. در قدم بعدی این کتاب به نمونه‌هایی از پلتفرم بلاک‌چین در معاملات ارزی می‌پردازد و سپس بیت‌کوین را با رقیب قدرتمند خود، اتریوم مورد مقایسه قرار می‌دهد. پس از آن گذری به دیگر پلتفرم همتا و متمرکز آسیایی یعنی نئو می‌زند و تفاوت‌ها و مزیت‌های آن را نسبت به نمونه‌های غربی مورد بررسی قرار می‌دهد.

همچنین برای تشریح مبحث نئو و کاربرد آن در حوزه‌های مختلف، اولین نمونه از شرکت‌های غیرمتمرکز به نام dao که با شکست مواجه شد را مورد بررسی قرار می‌دهد و به تبع آن شما با ساختار اولیه به منظور تغییر زنجیره بلاک‌چین یعنی فورک‌ها آشنا می‌شوید. پس از آشنایی با تاریخچه و ادبیات این فناوری نوین، به معرفی زبان‌های برنامه‌نویسی این پلتفرم و راهکارهای مناسب برای پیاده‌سازی آن در سازمان‌ها پرداخته شده و سپس با ارائه ایده‌ها و مثال‌های اجرا شده در کشورهای پیشرو، نمونه‌هایی از کاربرد بلاک‌چین در صنایع مختلف و مزیت‌های آن معرفی و در آخر، کاربرد و تأثیر بلاک‌چین در اقتصاد مقاومتی و دوران تحریم بررسی می‌شود.

در بخشی از کتاب بلاک‌چین، از محتوا تا اجرا می‌خوانیم:

با استفاده از شبکه جهانی بهداشتی مبتنی بر بلاک‌چین می‌توان سوابق درمان بیماران را ثبت کرد، اثر انگشت بلاک‌چین منحصر به فرد برای هر بیمار تعریف کرد تا از واقعی بودن هویت او اطمینان حاصل شود.

سامانه‌های فعلی که در بسیاری از سیستم‌های بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها و کلینیک‌ها وجود دارد، پرونده بیماران را به صورت کاملاً متمرکز نگهداری می‌کند، با این وجود هنوز هم شاهد پرونده‌های کاغذی در برخی مراکز بهداشتی درمانی هستیم. از آن جایی که هزینه‌های پیاده سازی سامانه ثبت سوابق درمان بیماران مبتنی بر بلاک‌چین اندک است، می‌توان همه‌ی سوابق درمان بیماران را روی یک سامانه کلی ثبت کرد. پلتفرم‌هایی مانند Medical chain در حال حاضر چنین خدماتی را به متخصصان حوزه سلامت ارائه می‌کنند.

یکی دیگر از کاربردهای بلاک‌چین بهبود روند تحقیقات پزشکی جهانی است. با استفاده از این فناوری می‌توان تا حد زیادی به نتایج آزمایش‌های دارویی به شکل آنی نظارت کرد.

همچنین می‌توان مؤلفه‌های متعددی نظیر زمان و مکان توزیع و عرضه داروها با دقت بیشتری مورد پایش قرارداد. پایش این تغییرات به راحتی از طریق بلاک‌چین امکان‌پذیر خواهد بود.