تجارت در یک بازار محدود

تجارتی که آراد برندینگ در چندین سال گذشته بر آن متمرکز بوده است، تجارت مبتنی بر فروش قبل از تولید است. در این مدل، ابتدا مشتری و خریدار به تاجر مراجعه می کند و بعد از سفارش کالای مورد نظر خود، تأمین کالا توسط تجارت در یک بازار محدود فروشنده صورت می گیرد بدون اینکه پیش از آن نیاز به تولید یا دپوی محصولات بوده باشد.
در واقع مجموعه آراد برندینگ با برند سازی و تبلیغات حرفه ای و اصولی، خریداران را جذب می کند و با اعتمادسازی، کاری می کند که یک خریدار قبل از تحویل گرفتن محصول مورد نظرش، هزینه آن را پرداخت کند.

نکته مهم دیگر در شیوه نوین آراد برندینگ، این است که مبتنی بر حضور فیزیکی داشتن نیست و تمام کارها به صورت غیر حضوری انجام می گیرد. به عنوان مثال در شرایط کنونی کشور که درگیر بیماری همه گیر کرونا هستیم و بسیاری از تاجران سنتی و کسب و کارها به مشکلات جدی برخوردند، تاجران آرادی توانسته اند فروش های بسیار خوبی داشته باشند.

رقابت در بازار صادراتی

میزان رقابت در بازار می‌تواند بر جذابیت بازار تأثیر بگذارد. هرچقدر تجارت در یک بازار محدود در یک بازار رقبای کمتری حضور داشته باشند، جذابیت بازار بیشتر است. علاوه بر تعداد رقبا در یک بازار، عوامل دیگری نیز بر رقابت تأثیر دارند. مایکل پورتر (1980) محیط‌های رقابتی که شرکت‌ها در صنایع با آن روبرو می‌شوند را موردبررسی قرار داده است. این مدل به پنج نیروی پورتر مشهور است. در مدل پنج نیرو (مانع) پورتر، پنج عامل که باید در هنگام سرمایه‌گذاری در یک صنعت و یا ورود به یک بازار جدید به آن توجه شود ذکر شده است. به عبارت بهتر پورتر 5 نیرو که مانعی در موفقیت در بازار و سخت شدن شرایط رقابتی است را برمی‌شمارد. هرچه این عوامل در سطح بالاتری وجود داشته باشند، راه‌اندازی کسب‌وکار جدید و یا ورود به بازار، سخت‌تر خواهد بود:

1. رقابت موجود در صنعت:

به تعداد شرکت‌های حاضر در یک صنعت که به یک بخش از مشتری ارائه خدمت می‌کنند اشاره دارد. طبیعی است که هرچه تعداد رقبا در یک بازار بیشتر باشد، کسب سود در آن بازار سخت‌تر است. لذا تمایل کمتری برای ورود به این بازار در بین شرکت‌ها وجود خواهد داشت. معمولاً آگاهی از تعداد رقبا در بازار نیاز به تحقیق و بررسی میدانی دارد. گاهی این کار توسط خود شرکت و گاهی از طریق شرکت‌های واسطه انجام می‌شود. در این گام باید شرکت از رقبای اصلی و سهم آن‌ها در بازار آگاه شود.

2. تازه‌واردها:

نوع کسب‌وکار در برخی بازارها و صنایع به‌گونه‌ای است که ورود به آن‌ها ساده‌تر است. برای مثال راه‌اندازی یک رستوران، مغازه و یا شرکت‌های خدماتی کار سخت و پیچیده‌ای نیست. در بسیاری از کشورهای دنیا، نرخ راه‌اندازی این نوع کسب‌وکارها در سطح بالایی قرار دارد؛ تجارت در یک بازار محدود اما ورود به صنعت مخابرات پیچیده است. باید توجه داشت هرچقدر ورود به صنعت راحت‌تر باشد، کسب سود در آن صنعت مشکل‌تر خواهد بود. چراکه رقبا در آن صنعت بیشتر هستند و رقابت برای جذب مشتری شدیدتر می‌شود. طبق نظر پورتر، صنایعی که رقابت بالایی در آن‌ها وجود دارد، گزینه‌های مناسبی برای سرمایه‌گذاری نیستند و بهتر است شرکت‌ها، این بازارها را انتخاب نکنند. شرایط ارائه مجوز در کشورها، تأمین سرمایه، وجود نیروی انسانی ماهر و . می‌تواند بر این عامل در کشورهای مختلف مؤثر باشد.

3. کالاهای جانشین:

بر اساس دیدگاه پورتر، وجود کالاهای جانشین می‌تواند به زیان یک صنعت باشد. چراکه با تغییر شرایط، ممکن است مشتریان صنعت، به استفاده از کالای جانشین روی آورده و مصرف خود را از محصولات این صنعت کاهش دهند. به‌عبارت‌دیگر، یک رقابت غیرمستقیم میان صنایعی که نیاز یکسانی را از مصرف‌کنندگان برطرف می‌سازند، وجود دارد. از دیدگاه پورتر، این رقابت منجر به کاهش جذابیت صنعت می‌شود. لذا شرکت‌ها پیش از ورود به بازارهای بین‌المللی باید اقدام به بررسی کالاهای جانشین در بازار موردنظر نمایند.

4. قدرت چانه‌زنی عرضه‌کنندگان:

در برخی از صنایع، تأمین‌کنندگان دارای انحصار هستند و یا تعداد آن‌ها محدود است. در چنین صنایعی قدت چانه‌زنی تأمین‌کنندگان بالا است. به‌طورکلی هرچقدر تعداد تأمین‌کنندگان کمتر باشد ریسک ورود به صنعت بالاتر است. چراکه در صورت عدم تأمین مواد اولیه توسط تأمین‌کننده مربوطه، امکان یافتن تأمین‌کننده جدید بسیار سخت خواهد بود. در این شرایط، قدرت چانه‌زنی تأمین‌کننده برای تعیین قیمت و شرایط فروش نیز افزایش خواهد یافت.

5.قدرت چانه‌زنی خریداران:

هرچقدر تعداد خریداران محدودتر باشد، ریسک سرمایه‌گذاری در آن صنعت بیشتر است. در شرایطی که مشتریان یک کسب‌وکار محدود باشند، این به آن معنی است که یک کسب‌وکار باید بخش زیادی از محصولات خود را به یک مشتری بفروشد و درصورتی‌که آن مشتری از خرید، خودداری کند، تولیدکننده بخش بزرگی از فروش خود را از دست می‌دهد. در این شرایط خریداران دارای قدرت چانه‌زنی بالایی هستند. چراکه به‌صورت عمده خرید می‌کنند. در این‌گونه صنایع، فروشنده مجبور است به خریدار تخفیف داده و شرایط را مطابق میل او تغییر دهد، در غیر این صورت دچار مشکل اساسی در فروش محصولات تولیدشده خواهد شد. لذا شرکت باید از متعدد بودن مشتریان اطمینان حاصل نماید.

لذا بر اساس نظر پورتر، بازاری برای ورود مناسب است که رقابت در آن زیاد نباشد، امکان ورود رقبای جدید به‌راحتی فراهم نگردد، خریداران محدود نبوده و قدرت چانه‌زنی بالایی نداشته باشند، کالاهای جانشین برای محصول تولیدی در آن صنعت محدود باشد و تأمین‌کنندگان تجارت در یک بازار محدود دارای قدرت انحصار نبوده و تعدادشان زیاد باشد. معمولاً تهیه این اطلاعات باید به‌صورت میدانی انجام شود. شرکت‌های تحقیقات بازار بین‌المللی و داخلی می‌توانند این گزارشات را آماده و در اختیار شرکت‌های متقاضی قرار دهند. البته معمولاً این شرکت‌ها هزینه بالایی را برای ارائه خدمت طلب می‌کنند که موردپسند شرکت‌های ایرانی نیست.
در صورت مساعد بودن گام‌های 3 گانه فوق، بازار موردنظر جذاب به‌حساب می‌آید. لذا شرکت می‌تواند اقدام به تهیه برنامه بازاریابی برای این بازار نماید.

محدود کردن تجارت ایران به ۵ کشور، خطرناک است

رییس کنفدراسیون صادرات ایران می‌گوید هرچند افزایش جدی همکاری‌ها با کشورهای منطقه می‌تواند به عنوان یک اولویت دنبال شود اما در عین حال نباید حضور در سایر بازارها را فراموش کرد.

محمد لاهوتی در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: آمارها نشان می‌دهد که در سال‌های گذشته بخش قابل توجهی از کل حجم تجارت ایران تنها به پنج کشور همسایه یا حاضر در منطقه محدود شده است. از سوی دیگر در برنامه‌ها نیز عنوان می‌شود که ما قصد داریم بخش مهمی از تمرکز تجاری خود را بر ۱۵ کشور همسایه بنا کنیم. این دیدگاه در ذات خود هیچ مشکلی ندارد اما در صورت نگاه یک جانبه به تجارت، می‌تواند به اقتصاد ایران آسیب برساند.

وی با بیان اینکه در دوره تحریم‌ها، عملا چاره چندانی جز تلاش برای همکاری با کشورهای همسایه وجود نداشت، توضیح داد: ما در طول این سال‌ها با مشکلات نقل و انتقال ارز و جابه‌جایی پول مواجه بودیم و در این شرایط، مشکلات موجود در کشورهای همسایه، کمتر از کشورهای دورتر بود و در واقع با همین سیستم امکان حفط تجارت در این سال‌های سخت فراهم شد.

رییس کنفدارسیون صادرات ایران با بیان اینکه در صورت نبود محدودیت‌ها منطقی نیست که بازار کشور به چند کشور محدود شود، گفت: همانطور که به عنوان یک تولیدکننده، منطقی نیست که تمام محصول را به یک فروشنده یا فروشگاه بفروشیم، در حوزه صادرات نیز نباید تمام تمرکز بر چند کشور استوار شود. ما در صورتی که تولید کالا را با کیفیت بالاتر و قیمت رقابتی‌تر نهایی کنیم، قطعا شانس حضور در بازارهای بین المللی را نیز خواهیم داشت.

لاهوتی با تاکید بر اینکه باید برنامه اقتصادی کشور رینگ بندی شود، توضیح داد: برای مثال رینگ نخست به کشورهای منطقه یا همان ۱۵ کشور اختصاص یابد، رینگ دوم به کشورهای اروپایی یا شرق آسیا اختصاص یابد و رینگ سوم به سایر قاره‌ها و صادرات به نقاط دورتر جهان مربوط شود.

وی ادامه داد: در چنین شرایطی می‌توان برای هر یک از این تجارت در یک بازار محدود سه ناحیه برنامه‌ریزی کرد؛ کالاهایی که ایران در آنها شانس رقابت دارد را شناسایی کرد و برای گسترش بازارهای صادراتی، اقدامات لازم را در دستور کار قرار داد. در غیر این صورت، اصرار به حضور تنها در چند بازار خاص در میان کشورهای همسایه، برای اقتصاد ایران جنبه مثبت نخواهد داشت.

به گزارش ایسنا، بر اساس آمارهای رسمی منتشر شده از تجارت خارجی کشور در دو ماهه ابتدایی سال ۱۴۰۰، عراق، امارات متحده عربی، ترکیه و افغانستان اصلی ترین شرکای تجاری ایران در صادرات و واردات در کنار چین به شمار می‌روند. آلمان و سوییس تنها کشورهای اروپایی حاضر در فهرست شرکای اصلی تجاری ایران هستند که بخش محدودی از واردات از طریق آنها انجام شده است.

تشریح آخرین وضعیت تجارت ایران و روسیه/ فعلا مشتریان روبل در بازار متشکل محدود است/ رونق کریدور شمال-جنوب به دلیل جنگ اوکراین

نایب رییس اتاق بازرگانی ایران و روسیه اظهار داشت: نرخ روبل در این بازار متشکل ارزی در دو هفته اخیر مطلوب بود اما مشتریان این بازار فعلا محدود به متقاضیان ارز مسافرتی و دانشجویی هستند که باید سایر ارزهای خدماتی و کالایی هم قابلیت معامله در این بازار را پیدا کنند. حسن انجام معامله با روبل در این بازار این است که نیاز به واسطه‌هایی مانند امارات و ترکیه برای انجام تسویه حساب‌ها نیست و خریدار و فروشنده می‌توانند مستقیما از شبکه بانکی کشور که از طریق میربیزنس بانک و بانک ملی به شبکه بانکی روسیه متصل است استفاده کنند.

کامبیز میرکریمی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، در ارتباط با آخرین تغییرات در وضعیت تبادلات ایران و روسیه گفت: ما شاهد دو مرحله تغییرات در روند تجارت بین دو کشور بودیم که یکی از آن‌ها از سال 98 رخ داد که در آن موافقت نامه تجارت آزاد میان ایران و اتحادیه اقتصادی اوراسیا اجرا شد و تغییر دیگر، از زمان حمله روسیه به اوکراین بود که جنگ و مسائل آن به وجود آورد؛ به عنوان مثال در مقطعی مرزها و کامیون‌هایی که در مرز روسیه و اوکراین بودند، دچار مشکل شدند و ترانزیت کالاهای صادراتی از مسیر روسیه افت کرد.

وی ادامه داد: بحث دیگر در نرخ روبل بود که از هر دلار هفتاد و اندی روبل جهش کرد و سقف ۱۳۵ دلار را هم لمس کرد. در آن مقطع کالاهای روسی برای ایرانی‌ها ارزان و قراردادهای زیادی هم بسته شد. اما روند کاهشی ارزش روبل به سرعت متوقف شد و در برابر ارزهای خارجی از دوران قبل از جنگ هم ارزش بیشتری یافت و اکثر قراردادهای تجارت در یک بازار محدود خرید فسخ شد. البته صادرکنندگان ایرانی فعالیت‌های خود را برای پر کردن جای شرکت‌های اروپایی دو چندان کردند ولی در هر صورت نوسانات مقطعی نرخ روبل باعث توقف نسبی فعالیت‌های تجاری بین دو کشور برای تعیین تکلیف نرخ روبل شد و لذا جنگ روسیه و اکراین که از اواخر اسفند سال گذشته شروع شد، تجارت دو کشور را در ابتدای سال جاری تحت تاثیر قرار داد و با افت قابل توجه مواجه نمود.

وی در خصوص سایر تاثیرات درگیری‌های اوکراین و روسیه بر تجارت ایران و روسیه، گفت: در حوزه ترانزیت تاثیر مثبت داشته زیرا بخش عمده‌ای از کالاهای روسی که قبلا از مسیر اروپا و دریای سیاه به کشورهای اروپایی و آمریکایی ارسال می‌شد هم اکنون از مسیر ایران و کریدور مهم شمال و جنوب شامل مسیرهای دریای خزر، راه آهن و جاده‌های غرب دریای تجارت در یک بازار محدود خزر به مقاصد صادراتی روسیه ترانزیت می‌شود. همچنین زیرساخت‌های در حال احداثی هم در سرخس داریم تا به ظرفیت تبادل کالاهای روسی و یا ایرانی از مسیر شرق دریای خزر اضافه شود.

وی در خصوص دو نرخی شدن نرخ ارز و تاثیر آن بر تبادلات میان دو کشور گفت: همیشه گلایه وجود داشته که چرا صادرکننده ایرانی ارز خود را به شبکه نیما و سیستم بانکی کشور برنمی‌گردانند. که باید توضیح داد در حوزه صادرات ما دو گروه فعال داریم؛ یک گروه افرادی هستند که با کارت‌های بازرگانی به اصلاح یک بار مصرف کالاها را صادر و ارز حاصله را در بازار سیاه که نرخ بالاتری نسبت به نرخ نیمایی دارد، عرضه می‌کنند. گروه دوم آن‌هایی هستند که قانونی کار می کنند و با ناچار درآمدهای ارزی خود را می بایست با نرخ پایین تر در سامانه نیما به فروش برسانند در نتیجه امکان رقابت با گروه اول را از دست می‌دهند. برای حل این معضل، بازار متشکل ارزی ایجاد شد و روبل هم به عنوان نماد پولی قابل معامله به آن اضافه گردید تا صادرکنندگان ایرانی بدون نیاز به تبادل پول در کشورهای ثالث با ارزهای صادراتی خود را با نرخ بالاتر از نیما از در بازار به فروش برسانند.

میرکریمی تصریح کرد: نرخ روبل در این بازار متشکل ارزی در دو هفته اخیر مطلوب بود اما مشتریان این بازار فعلا محدود به متقاضیان ارز مسافرتی و دانشجویی هستند که باید سایر ارزهای خدماتی و کالایی هم قابلیت معامله در این بازار را پیدا کنند. حسن انجام معامله با روبل در این بازار این است که نیاز به واسطه‌هایی مانند امارات و ترکیه برای انجام تسویه حساب‌ها نیست و خریدار و فروشنده می‌توانند مستقیما از شبکه بانکی کشور که از طریق میربیزنس بانک و بانک ملی به شبکه بانکی روسیه متصل است استفاده نمایند.

نایب رییس اتاق بازرگانی ایران و روسیه در خصوص حجم صادرات روسیه به ایران، گفت: این مقدار حدود 3-4 برابر خرید روسیه از ایران است، از همین روی به میزانی که واردکنندگان ایرانی احتیاج دارند روبل وجود ندارد و لذا برای تامین ارز کالاهای وارداتی خود از روسیه و سایر کشورهای مشترک المنافع به شبکه صرافی‌ها و کارگزاران مالی در کشورهای ثالث مراجعه می‌کنند.

میرکریمی در خصوص زمینه‌های همکاری میان ایران و روسیه برای تولید خودرو، اذعان کرد: همکاری ها در حوزه خودروهای سواری با خودروهای تجاری سنگین تفاوت دارد. ما سابقه تولید خودروی سنگین را از طریق مونتاژ کامیون های بلاروسی در ایران داشته ایم. در خصوص خودروهای سبک، سابقه صادرات خودرو از ایران به روسیه نظیر 206 و سمند ال ایکس در مقاطعی را داریم که بازار خوبی در روسیه داشتند. بنابراین زمینه‌هایی وجود دارد اما باید سودآور باشد و نمی‌توان گفت قطعا موفقیت آمیز خواهد بود.

وی در خصوص زمینه‌های همکاری با روسیه با توجه به توافقات بین المللی گفت: کشورهای دنیا در هر صورت و هر شرایطی، دائم به دنبال توسعه همکاری‌های تجاری و عقد موافقتنامه‌ها و ترتیبات ویژه بازرگانی با کشورهای همسایه خود هستند که دلایل آن شامل مسائل امنیتی و مزیت‌های نسبی می‌شود، از جمله این که مرزها را از بین بردند، تعرفه‌های گمرکی را کاهش دادند، تجارت آزاد را فارغ از گرایش‌های سیاسی ایجاد کردند. ما باید به دنبال توسعه تجارت آزاد باشیم و تبادلات تجاری را از طریق زیرساخت‌های شکل گرفته توسط دولت، گسترش دهیم.

وی در پایان در خصوص رفع چالش‌های همکاری‌های میان ایران و روسیه گفت: بحث زیرساخت دیگر به عنوان یک مشکل جدی میان دو کشور نیست؛ یک شرکت ایرانی بالای 50 درصد بندر سالیانکا را در آستاراخان خریداری کرده که از بنادر مهم در شمال دریای خزر است. داشتن یک پایگاه لجستیک در خارج از کشور که مطمئن باشد و یک شریک ایرانی هم داشته باشد، برای شرکت‌های ایرانی مهم است. از سویی خط پرواز جدید تهران-رشت-آستارا خان ایجاد شده است که امیدواریم پروازهای آن ادامه پیدا کند و البته گردشگری هم باید در کنار آن توسعه یابد تا پروازهای این خط را مقرون به صرفه نماید. اگر روادید گردشگری حذف شود، جهشی در عرصه توریسم خواهیم داشت. در این حوزه تردد کشتی‌های تفریحی در سواحل دریای خزر هم برنامه ریزی شده و این نوع کشتی‌ها در سمت آستاراخان در حال ساخت هستند.

این فعال اقتصادی تصریح کرد: بخش توریسم بعنوان پتانسیلی است که هنوز از آن استفاده نشده و همچنان روی میز است. در این میان، سفرهای گردشگری از ایران به روسیه به دلیل مشکلات ارزی کم شده است. باید توجه داشت که مسافرت در حوزه دریای خزر کم هزینه‌تر و متناسب با فرهنگ های کشورها است؛ بعنوان مثال مردم دربند هنوز پیوندهای عمیق فرهنگی با مردم ایران دارند که این پتانسیل بزرگی است. اتکای کشورهای منطقه به درآمدهای نفت و گاز، باعث شده که از درآمدهای دیگر چشم پوشی کنند؛ ضمن آن که رژیم حقوقی دریای خزر مشخص نبوده که با موافقت‌نامه سال گذشته/ آگوست 2018(مرداد) رژیم آب‌های سطحی حداقل مشخص شد که تا شعاع 15 کیلومتر هر کشور از دریای خزر، استقلال برای کشورها وجود دارد و می‌توان تفاهم نامه‌های 5جانبه برای تردد کشتی‌های تفریحی انجام داد که این امر به کاهش هزینه تبادل کالاهای تجاری هم کمک خواهد کرد.

تجارت ایران و روسیه محدود است

روابط تجاری ایران و روسیه به دلیل ارتباط سیاسی خوب دو کشور همواره زیر ذره‌بین منتقدان بوده است. سهم ایران از بازار بزرگ روسیه بسیار اندک برآورد می‌شود و توقع آن می‌رود که در سایه گسترش روابط سیاسی و تعمیق آن، روابط تجاری و اقتصادی نیز در سطح عالی مورد توجه و مداقه قرار گیرد.

اگرچه مشکلات ایران در روابط بانکی بین‌المللی به تجارت خارجی کشور آسیب زده است اما قرار بود مشکل تجارت میان ایران و روسیه از طریق پیمان پولی دو جانبه حل و فصل شود که به نظر می‌رسد به جایی نرسیده است. در همین رابطه، به تازگی دستیار رئیس‌جمهوری روسیه اعلام کرده این کشور قصد دارد سیستمی مشابه سوئیفت برای حل مشکل نقل‌وانتقال پول با ایران برقرار کند. هنوز جزئیات این طرح مشخص نیست اما در صورت موفقیت ممکن است به افزایش تراز تجاری میان دو کشور منجر شود.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان، در گفت‌وگو با هادی تیزهوش‌تابان- رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و روسیه- به بررسی سطح روابط تجاری دو کشور پرداخته است که در ادامه می‌خوانید.

به نظر شما سیستم نقل‌وانتقال پول اعلامی از سوی روسیه تا چه میزان کارآمد است؟

البته بانک مرکزی ایران هنوز در این باره اظهار نظری نکرده است و ما نمی‌دانیم که این سیستم دقیقا چیست؛ اما سوئیفت یک سیستم بین‌المللی‌ است و دو کشور نمی‌توانند به این شکل با هم سوئیفت برقرار کنند. مگر اینکه این سیستم متفاوتی باشد. زیرا غیرممکن است که سوئیفت بتواند بین دو کشور برقرار شود.

ایران تا چه میزان از گسترش روابط با اتحادیه اوراسیا در جهت پیشبرد اهداف اقتصادی بهره‌مند شده است؟

بحث پیمان‌نامه گمرکی اوراسیا مطرح است که تا آبان‌ماه یعنی حدودا دو ماه دیگر باید برقرار شود. پنج کشور اوراسیا یعنی روسیه، بلاروس، قزاقستان، قرقیزستان و ارمنستان، گسترش روابط تجاری با ایران را در قالب این پیمان‌نامه پذیرفته‌اند و از 60 روز دیگر حدود 80 نوع از تعرفه‌ها به صفر نزدیک می‌شود. این مزیتی است که می‌تواند در بحث توسعه روابط ما با روسیه و آن چهار کشور دیگر اثرگذار باشد. همچنین مزیت دیگر این پیمان‌نامه این است که ما می‌توانیم صادرات مجددی از این کشورها به سمت اروپا داشته باشیم.

گفته می‌شود ارزش تجارت ایران و روسیه در سال جاری میلادی افزایش یافته است. سهم ایران از این مبادلات تجاری چقدر است؟

صادرات ایران به روسیه حدودا 533 میلیون دلار از حدود یک میلیارد و 800 میلیون دلار مبادلات تجاری میان دو کشور است. طبعا مابقی این رقم نیز صادرات روسیه به ایران بوده است.

قرار بود پیمان پولی دوجانبه برای مبادلات اقتصادی ایران و روسیه برقرار شود. در این صورت با توجه به حجم تجارت دو کشور، منافع اقتصادی کدامیک بیشتر تامین خواهد شد؟

اینجا بحث منافع مطرح نیست. بحث این است که اگر قرار است ریال با روبل مبادله شود این دو ارز باید به اندازه کافی در دو کشور وجود داشته باشد. یعنی در روسیه ریال کافی و در ایران نیز روبل کافی موجود باشد. این بر اساس مزیت کشور یا منفعت یک طرف مبادله نیست. با توجه به اینکه خود روسیه هم تحریم است، چنین پیمانی در صورتی که اجرا شود و اتفاق بیفتد مزایایی برای هر دو کشور خواهد داشت.

در این صورت از لحاظ رشد تجارت، کدام کشور می‌تواند سود بیشتری از این روابط کسب کند؟

این سودبری دو طرفه است. ممکن است حتی واردات به نفع ما تمام شود به دلیل آنکه برای مثال مواد اولیه تولید ما را تامین می‌کند و این ظرفیت را ایجاد می‌کند که کالای جدیدی تولید شود. به همین دلیل نمی‌توان واردات را کاملا منفی دانست. اگر مواد اولیه وارد شود، به تولید تزریق شده و مجددا کالا صادر شود مزیت بزرگی خواهد بود. در حقیقت واردات مواد اولیه برای کشور ما مزیت محسوب می‌شود. به همین دلیل نمی‌توان محاسباتی بر این تجارت در یک بازار محدود مبنا انجام داد.

برخی کارشناسان بر این باورند که ایران بیش از آنکه به سمت روسیه و چین متمایل شود باید به سمت تجارت با اروپا برود. شما به‌عنوان رئیس اتاق مشترک ایران و روسیه چه تحلیلی از این نظرات دارید؟

ما با هر کشوری که تجارت در یک بازار محدود بتوانیم تجارت انجام دهیم و به آنجا کالا صادر کنیم، مزیت است. حال روسیه باشد یا کشورهای اروپایی، فرقی نمی‌کند. اما باید توجه کنیم که روسیه حدود 282 میلیارد دلار واردات دارد. این مزیت بزرگی برای ایران است تا با افزایش صادرات بتواند سهم بزرگی از این بازار را در دست خود بگیرد. اکنون ما سهم کمتر از یک درصدی از این بازار را در اختیار داریم. با توجه به ظرفیت موجود، این بازار برای ما بسیار مهم است. این در صورتی‌ است که ساختارهای اقتصادی و تجاری ما برای ورود به بازار روسیه آماده باشد. در این صورت برای ما ارزش افزوده خواهد داشت. و این ارزش افزوده در صادرات به روسیه یا اروپا برای ما فرقی نمی‌کند زیرا در نهایت برای کشور مزیت خواهد بود و به نفع ماست.

بخش خصوصی ایران تا چه میزان آماده استفاده از این بازار بزرگ است؟

بخش خصوصی در حال تلاش است؛ هم در حوزه واردات و هم در حوزه صادرات. اگرچه رضایت‌بخش نیست اما ما امیدواریم با استفاده از موقعیت پیش‌آمده در مورد اوراسیا بتوانیم از امکانات این پیمان‌نامه استفاده کنیم و صادرات از بخش‌های مختلف را افزایش دهیم.

این در حالی‌ست که روابط سیاسی دو کشور در سطح خوبی قرار دارد؛ در این صورت چه موانعی باعث می‌شود وضعیت تجارت ایران و روسیه رضایت‌بخش قلمداد نشود؟

حقیقت این است که ما در تجارت با روسیه هنوز شناخت کافی از قوانین پیدا نکرده‌ایم و آگاهی کاملی از قوانین روسیه نداریم. از سوی دیگر، زیرساخت‌های اصلی ما مانند حمل و نقل و پروانه‌های کارگاه برای مواد فاسدشدنی یا کانتینرهای یخچال‌دار و غیره، مواردی است که هنوز با موانعی روبرو بوده و کاملا برطرف نشده است. هر زمان این زیرساخت‌ها آماده شود، ما می‌توانیم در زمینه صادرات به روسیه رشد بیشتری داشته باشیم. البته دولت هم دارد در این موارد کمک و پیگیری می‌کند. به‌ویژه اجلاس مشترکی که بین ایران و روسیه وجود دارد بسیار فعال عمل کرده و در بحث مروادت تجاری فیمابین بسیاری از مشکلات در حال رفع شدن هستند.

تعریف تجارت داخلی و بین المللی + فیلم

در این مقاله بنا داریم تا تجارت را از نظر مجموعه آراد برندینگ کاملا برای شما باز کنیم و تعریف تاجر و تجارت را بر اساس شیوه کار مجموعه آراد برندینگ بیان کنیم.
انواع تجارت
برای شروع آشنایی با تجارت، اول باید با انواع آن آشنا شویم. تجارت به دو نوع داخلی و صادراتی تقسیم می شود که حیطه فعالیت تجارت داخلی، بازار داخلی کشور و حیطه فعالیت تجارت صادراتی، بازار بین المللی است.

اهمیت تولید و فروش مناسب

در چند سال اخیر بر روی تولید تأکید زیادی شده است و شعارهای سال نیز بر همین اساس انتخاب شده اند. تولید، بسیار مهم است و حتما باید رونق پیدا کند اما بسیاری از فعالان اقتصادی گمان می کنند که منظور از رونق و جهش تولید، این است که تنها یک محصولی را تولید کنیم و این تولید را افزایش دهیم.

متأسفانه با این تفکر بسیاری از تولیدکننده های کشور دچار ورشکستگی شده اند و می شوند. کاری که قبل از تولید باید صورت بگیرد، یافتن تجارت در یک بازار محدود بازار هدف مناسب و اطمینان از فروش محصولات است. یک تولید کننده حرفه ای و زیرک کسی است که قبل از تولید محصول، آن را به فروش رسانده باشد.
در اینجا است که نقش تاجران آرادی و فعالیت مجموعه آراد برندینگ در این زمینه روشن می شود و چیزی که رونق و جهش واقعی تولید را رقم می زند، فعالیت اصولی و حرفه ای است که در کنار تولید، فروش مناسب را هم به ارمغان بیاورد.

شیوه فعالیت آراد برندینگ

تجارتی که آراد برندینگ در چندین سال گذشته بر آن متمرکز بوده است، تجارت مبتنی بر فروش قبل از تولید است. در این مدل، ابتدا مشتری و خریدار به تاجر مراجعه می کند و بعد از سفارش کالای مورد نظر خود، تأمین کالا توسط فروشنده صورت می گیرد بدون اینکه پیش از آن نیاز به تولید یا دپوی محصولات بوده باشد.
در واقع مجموعه آراد برندینگ با برند سازی و تبلیغات حرفه ای و اصولی، خریداران را جذب می کند و با اعتمادسازی، کاری می کند که یک خریدار قبل از تحویل گرفتن محصول مورد نظرش، هزینه آن را پرداخت کند.

نکته مهم دیگر در شیوه نوین آراد برندینگ، این است که مبتنی بر حضور فیزیکی داشتن نیست و تمام کارها به صورت غیر حضوری انجام می گیرد. به عنوان مثال در شرایط کنونی کشور که درگیر بیماری همه گیر کرونا هستیم و بسیاری از تاجران سنتی و کسب و کارها به مشکلات جدی برخوردند، تاجران آرادی توانسته اند فروش های بسیار خوبی داشته باشند.

تجارت در بازار داخلی

بازار داخلی، تفاوت های زیادی با بازار صادراتی دارد. بازار داخلی کشور، یک جامعه هدف محدود ۸۰ میلیون نفری دارد و کاری که مجموعه آراد برای یک تاجر انجام می دهد، این است که محدوده فعالیت او را از شهر و استان خود به کل کشور گسترش می دهد.

محدودیت های بازار داخلی

اما بعد از گذشت مدتی فعالیت در بازار داخلی، اگر چه سود خوب و قابل توجهی حاصل می شود، اما به علت محدود بودن این بازار، انتظار رسیدن به اعداد و ارقام بالاتر، ممکن نیست. به همین علت است که بازار صادراتی جذابیت بیشتری دارد و تاجران را بعد از مدتی فعالیت در بازار داخلی، به سمت خود جذب می کند.

تجارت داخلی، مانند خرید و فروش درون یک خانواده است که مبلغی از جیب پدر خانواده کسر می شود و به جیب مادر خانواده وارد می شود. در واقع یک مبلغ معین در بین خانواده گردش پیدا می کند و چیزی به پول این خانواده افزوده نمی شود.

شرایط ورود به بازارهای صادراتی

اولین شرط لازم برای ورود به بازارهای صادراتی، تسلط بر مهارت های ارتباطی با انسان ها و گروه های خارجی است. این مسئله، بسیار حائز اهمیت است و یک تاجر برای موفقیت در بازارهای مختلف دنیا، باید با شیوه های ارتباطی آن ها کاملا آشنا باشد و روند مخصوص به آن کشور یا بازار را به خوبی بشناسد.
یکی از مهمترین تفاوت های بازار صادراتی با بازار داخلی در همین مواجهه با فرهنگ ها و آداب و رسوم های مختلف است که نیاز به اطلاعات و مهارت های زیادی دارد.

هدف گرا بودن در بازار صادراتی

یکی از مؤلفه های مهم در بین تاجران بین المللی، هدف گرا بودن آن هاست. یعنی قبل از شروع به کار، بازار هدف خود را به خوبی مورد بررسی قرار می دهند که محصول تجارت در یک بازار محدود مورد نظر آن ها چه شرایطی در آن بازار دارد و آیا شانس موفقیت در بازار وجود دارد یا خیر. در تجارت مدرن امروز، هیچ کس به دنبال مشتری نمی رود تا او را با خود همراه کند، بلکه این خریدار و مشتری است که با تجارت در یک بازار محدود تأمین کننده و تاجر تماس می گیرد.
مسئله دیگر در بازارهای صادراتی، پیکار و رقابت است. باید رقبا و تاجران دیگری که هم عرض شما در حال فعالیت در بازار مورد نظر شما هستند را به خوبی شناسایی و آنالیز کنید. بدون این بررسی و آنالیز رقبا، شانس موفقیت بسیار کمی خواهید داشت و نتیجه مطلوبی نخواهید گرفت.

پشتکار و امیدواری

برای موفقیت و رشد در عرصه صادرات، باید تلاش بی وقفه همراه با امیدواری داشت. برای اینکه از یک مشتری به پول برسید، نیاز به صبر و طی کردن مراحل متعددی است که زمان بر است.
شما باید با تمام مراحلی که از درخواست مشتری شروع می شود، تا تحویل کالا، به خوبی آشنایی داشته باشید و در تمام این مراحل به نحو حرفه ای عمل کنید تا مشتری هر لحظه بیشتر به شما اعتماد کند.