استفاده از نسبت های مالی

افراد برای اینکه نهایت استفاده را از صورتهای مالی بکنند، باید توانایی تجزیه و تحلیل مالی را از روی ارقام مندرج در صورتهای مالی داشته باشند. بنابراین در این پست این نسبتها و نحوه استفاده از آنها را به کوتاهترین شکل ممکن بیان می شود.

ترازنامه چیست؟!

ترازنامه یا صورت وضعیت مالی یکی از مهم ترین صورت های مالی شرکت ها می باشد که برای گزارش وضعیت حساب های شرکت و ساختار مالی آن می باشد.

همانطور که قبلا گفتیم برای تحلیل بنیادی شرکت ها نیاز به اطلاعاتی درباره وضعیت مالی آن شرکت وجود دارد. تراز نامه یکی از منابعی است که اطلاعات بسیار مهمی را برای تحلیل در اختیار ما قرار می دهد برای مثال از اطلاعات ترازنامه برای بدست آوردن نسبت های مالی و اهرم ها استفاده می شود.

پس شناخت این صورت مالی بسیار مهم و تسلط بر آن برای تحلیل شرکت ها امری بدیهی و واجب است.

ساختار ترازنامه

ساختار ترازنامه بر اساس فرمول اصلی حسابداری می باشد و در واقع ترازنامه یک گزارش مفصل از ساختار مالی شرکت می باشد که در آن مشخص می شود شرکت چه مقدار دارایی دارد و آیا این دارایی ها از سرمایه اشخاص می باشد و یا از طریق وام و دیگر بدهی ها تامین سرمایه شدند همچنین این سرمایه ها در کجا مصرف شده اند آیا دارایی ثابت خریداری کردیم یا وسایل نقلیه و یا پول نقد نگه داشتیم.

نکته بسیار مهمی که باید در این زمینه همواره به یاد داشته باشیم این است که طبق فرمول همواره مجموع مبلغ بدهی ها و حقوق صاحبان سرمایه با میزان دارایی ها برابر است و اگر این این تساوی برقرار نباشد اشتباه محاسباتی رخ داده که باید عیب یابی شود.

برای درک بهتر مفهوم این فرمول (حسابداری) مثالی ساده را از لحاظ مالی بررسی می کنیم.

اگر کسی بخواهد شرکتی تاسیس و کسب سود کند، برای این کار ابتدا نیاز به سرمایه ای دارد که می تواند این سرمایه را از پول شخصی خود تامین کند و یا یک سرمایه گذار یا یک شریک تجاری جذب کند و یا از کسی قرض کند و یا وام بگیرد. این مرحله تامین سرمایه نام می گیرد که مربوط به ساختار سمت چپ این فرمول می باشد. اگر فرد با پول خودش ، شریک تجاری و یا سرمایه گذار این کار را شروع کند این سرمایه ها با نام همان افراد در قسمت حقوق صاحبان سهام قرار می گیرند و اگر سرمایه از طریق وام یا قرض تامین شود در قسمت بدهی ها ثبت می شود.

برای مثال شخصی ۴ میلیون تومان از خودش سرمایه دارد. شریک او نیز ۳ میلیون تومان سرمایه گذاری می کند همچنین ۲ میلیون تومان نیز از بانک وام می گیرند. در مجموع حقوق صاحبان سهام ۷ میلیون تومان و بدهی ها ۲ میلیون تومان می باشد که مجموع بدهی ها و حقوق صاحبان سهام ۹ میلیون تومان می شود و تمام دارایی است که در اختیار آنها قرار دارد پس مبلغ دارایی ها نیز ۹ میلیون تومان می باشد.

حالا آن شخص با این ۹ میلیون تومان دارایی می تواند شروع به کارکند و برای مثال مواد اولیه و ماشین آلات صنعتی خریداری کند و یا در بانک بصورت نقد نگه داری کند.

این مرحله که مربوط به ساختار سرمایه (مصرف سرمایه) می استفاده از نسبت های مالی شود نیز در سمت راست فرمول یعنی دارایی ها ثبت می شود که به آن خواهیم پرداخت.

هر شرکت با توجه به شرایط خاص خود ساختار متفاوتی در وضعیت مالی خود دارد و عوامل زیادی در این ساختار دخیل هستند مانند میزان سرمایه مورد نیاز ، وضعیت اقتصادی صنعت و کشور و بیشتر از همه طرز تفکرات مدیریت مجموعه که تصمیم گیرنده اصلی می باشد. اینکه تامین سرمایه از طریق جذب سرمایه گذار باشد و یا از طریق وام بانکی.

یک تحلیل گر قوی تمامی این موارد را متناسب با شرایط هر شرکت می سنجد و در میزان ریسک و سود دهی آن شرکت تاثیر می دهد.

پیشنهاد می کنیم این مطلب را از دست ندهید: حد ضرر در بورس

همانطور که در مثال گفتیم ساختار حقوق صاحبان سهام ، بدهی و دارایی می تواند متفاوت باشد و در هر شرکتی نیز متفاوت است حالا به توضیح این ساختار ها می پردازیم.

ساختار دارایی ها:

برای آشنایی با ساختار دارایی ها ابتدا باید تعریف دارایی را بدانیم ، بطور ساده و خلاصه می توان گفت دارایی ها مواردی هستند که سرمایه ما در آنجا مصرف شده و در اختیار ما هستند برای مثال وجوه نقد در بانک یا صندوق و یا ساختمان و املاک شرکت.

بطور کلی دارایی ها به دو دسته دارایی هایی جاری و دارایی های غیر جاری تقسیم می شوند. تفاوت این دو دسته در میزان زمانی است که برای نقدشوندگی آنها لازم است. دارایی های که نقد کردن یا تبدیل کردن آنها به دارایی دیگر کمتر از یک سال زمان ببرد دارایی جاری و دارایی های که انتظار می رود بیش از یک سال برای نقد کردن آنها زمان بخواهیم دارایی های غیر جاری محسوب می شوند.

برای مثال وجوه نقدی که در بانک و یا صندوق وجود دارد دارایی جاری هستند زیرا بصورت پول نقد هستند و هرگاه بخواهیم می توانیم آنها را تبدیل به دارایی های دیگر بکنیم اما ساختمان یک دارایی غیر جاری محسوب می شود چون فروش آن زمان زیادی می خواهد و ما نیز در یک سال آینده قصد فروش آن را نداریم.

1. دارایی های کل از جمع دارایی های جاری و غیر جاری بدست می آید.
2. بطور کلی در ترازنامه اقلامی که نقدشوندگی بالاتری دارند در سطر بالا تری نوشته می شوند یعنی ابتدا اقلام جاری و سپس غیر جاری. اما بطور کلی چه مواردی در ترازنامه در دارایی ها ثبت می شوند:

۱٫ دارایی های جاری

دارایی های جاری خود شامل چند حساب مختلف می شوند که به شرح زیر است:

• وجوه نقد: این وجوه شامل تمامی نقدینگی که در حساب بانک ها ، صندوق ها و تنخواه ها می شود می باشد و چون بصورت نقد می باشد در اولین سطر دارایی های جاری نوشته می شود.
• سرمایه گذاری های کوتاه مدت: سرمایه گذاری هایی مانند اوراق مشارکت و اوراق بهادار از جمله این سرمایه گذاری ها می باشند که نقدشوندگی بالایی دارند.
• مطالبات و اسناد دریافتنی: مواردی مانند چک و سفته که از دیگران طلب داریم و سر رسید آنها کمتر از یک سال می باشد در این دسته قرار می گیرند.
• پیش پرداخت ها: مبالغی که قبل از دریافت کالا و خدمات پرداخت کرده ایم و هنوز آنها را دریافت نکرده ایم در این قسمت قرار می گیرند مانند پیش پرداخت اجاره یا پیش پرداخت خرید کالا
• موجودی مواد و کالا: این دارایی شامل مواد اولیه کالا های نیمه ساخته و کالای نهایی فروش نرفته می باشد.

۲٫ دارایی های غیر جاری

• سرمایه گذاری های بلند مدت: سرمایه گذاری هایی می باشند که طبق استراتژی ما بیش از یک سال زمان نیاز دارند.
• دارایی های ثابت مشهود و نامشهود: دارایی هایی هستند که قصد فروش زود هنگام آنها را نداریم و نقدشوندگی آنها پایین است. برای مثال دارایی ثابت مشهود ساختمان شرکت و دارایی ثابت نامشهود اعتبار نام تجاری و حق امتیاز های مختلف است.
• مطالبات و اسناد دریافتنی: مطالباتی که سر رسید آنها بیش از یک سال است در این قسمت قرار می گیرند.

ساختار بدهی ها:

بدهی را تعهدات و بدهی های شرکت به دیگران تعریف می کنند. برای مثال از کسی پولی در ازای ارائه خدمات یا کالا گرفته ایم ولی هنوز آن را پرداخت نکردیم و به آن شخص بدهکار هستیم.

بدهی ها نیز مانند دارایی ها بطور کلی به دو دسته بدهی های جاری و بدهی های غیر جاری تقسیم می شوند. بدهی های جاری آن دسته از بدهی ها هستند که کمتر از یک سال به سر رسیدشان می رسند و بدهی های غیر جاری بدهی های بلند مدت هستند که تا یک سال آینده نیاز به تسویه آنها نیست. میزان کل بدهی ها با مجموع بدهی های جاری و غیر جاری برابر است.

بدهی ها نیز در ترازنامه به ترتیب سررسید ذکر می شوند و قبل از حقوق صاحبان سهام نوشته می شوند.

بطور کلی بدهی ها در ترازنامه شامل موارد زیر می باشند:

بدهی های جاری:

• اسناد و حساب های پرداختنی: در این قسمت بدهی هایی که شرکت به تامین کنندگان و فروشندگان مواد اولیه و .. دارد ثبت می شود. سر رسید این اسناد هم کمتر از یک سال می باشد.
• مالیات پرداختنی: میزان مالیاتی است که شرکت باید بپردازد.
• سود سهام پرداختنی: شرکت های سهامی هر ساله میزانی از سود شرکت را بین سهام داران تقسیم می کنند. حساب سود سهام پرداختنی DPS است که در مجمع تصویب شده و هنوز به حساب سهام داران واریز نشده.
• تسهیلات مالی: وام های بانکی و …. در این بخش ثبت می شوند.
• پیش دریافت ها: وقتی برای اراِه خدمات و یا کالایی پولی را زودتر دریافت می کنیم و هنوز خدمات و یا کالا را ارائه نداده باشیم مبلغ بدهی را در این قسمت ثبت می کنیم.

بدهی های غیر جاری:

• اسناد و حساب های پرداختنی: اسنادی که سررسید آنها بیش از یک سال باشد بدهی های بلند مدت محسوب می شوند.
• تسهیلات مالی: تسهیلات مالی که سر رسید آنها بیش از یک سال باشد در این قسمت قرار می گیرند.

نکته : شرایط هر شرکت متفاوت است و ممکن است شرکتی هر کدام از این موارد را نداشته باشد برای مثال هیچ بدهی به بانک نداشته باشد و یا پیش دریافتی در قسمت غیر جاری داشته باشد.

ساختار حقوق صاحبان سهام:

حقوق صاحبان سهام بیانگر میزان حق و حقوق سهام داران و صاحبان شرکت است که ممکن است برای تعداد زیادی اشخاص حقیقی و حقوقی تشکیل شده باشد.

در این قسمت حساب سرمایه های اولیه و اصلی ، برداشت ها ، افزایش سرمایه ها ، صرف سهام ، اندوخته ها و…. ثبت می شود که بطور کلی به شرح زیر می باشند:

• سرمایه: سرمایه ای است که برای شرکت ثبت شده و با تقسیم آن بر ۱۰۰۰ ریال تعداد کل سهام های شرکت بدست می آید.
• اندوخته قانونی: طبق قانون شرکت ها در هر دوره ۵% از سود خالص خود را به عنوان اندوخته قانونی نگه میدارند تا مقدار اندوخته به ۱۰% میزان سرمایه ثبت شده شرکت برسد.
• سود (زیان) انباشته: شرکت ها می توانند طبق اساس نامه خود و سازمان بورس در هر دوره مقداری از سود خود را نگه دارند تا در آینده با آن افزایش سرمایه بدهند و یا بصورت نقدی بین سهام داران تقسیم کنند. اگر شرکت زیان ده باشد ضرر های آن طی سال ها انباشته می شود و در این حساب ثبت می گردد.

پیشنهاد می کنیم این مطلب را از دست ندهید: افزایش سرمایه چیست؟!

شکل ظاهری ترازنامه (صورت وضعیت مالی):

تراز نامه به ۲ صورت T شکل و ستونی تهیه می شود که تفاوت آنها تنها در شکل ظاهری است و هیچ تفاوتی در حساب ها نمی کنند. نکته مهم در تهیه ترازنامه برابری دارایی با مجموع بدهی ها و حقوق صاحبان سهام می باشد که باید رعایت شود.

ترازنامه T شکل:

در این نوع ترازنامه خطی بزرگ به شکل T کشیده می شود و دارایی ها در سمت راست و بدهی ها و حقوق صاحبان سهام به ترتیب از بالا به پایین در سمت چپ آن نوشته می شوند. شکل زیر خلاصه ای از یک ترازنامه T شکل استاندارد است.

باید در نظر داشته باشیم که جمع دو طرف ترازنامه یعنی کل دارایی ها با جمع بدهی ها و حقوق صاحبان سهام برابر باشد.

ترازنامه ستونی:

در این ترازنامه مبالغ از بالا به پایین بصورت ستونی نوشته می شوند. ابتدا دارایی ها سپس بدهی ها و در آخر حقوق صاحبان سهام. در تصویر زیر خلاصه ای از ترازنامه ستونی میبینید.

در این ترازنامه نیز باید جمع کل دارایی ها با جمع بدهی ها و حقوق صاحبان سهام برابر باشد.

نکته : در دروس رشته حسابداری ترازنامه ستونی با ۲ یا ۴ ستون تهیه می شود که در مراحل آموزش بورس نیازی به یادگیری جزییات آنها نمی باشد و یادگیری مثالی که زدیم کافی است.

طرز تهیه ترازنامه (صورت وضعیت مالی):

برای تهیه یک ترازنامه باید به دفاتر و اطلاعات حسابداری که شرکت ها از رویداد های مالی خود ثبت کرده اند دسترسی داشت و با وارد کردن مانده حساب ها به ترازنامه آن را تهیه و تنظیم کرد.

ترازنامه جدید (صورت وضعیت مالی) در کدال:

نکته مهمی که باید به آن توجه کنیم این است که توضیحاتی که در بالا داده شده است با استاندارد های رشته حسابداری می باشد و شرکت های بورسی مطابق استاندارد های سازمان بورس گزارش های خود را در سامانه جامع ناشران یا همان کدال منتشر می کنند.

برای مطاله کامل درباره کدال لطفا به این مطلب مراجعه کنید: کدال چیست؟!

اخیرا نیز نمایش ترازنامه یا همان صورت های مالی در کدال نسبت به قبل تفاوت پیدا کرده و شرکت ها بطرز جدید ترازنامه خود را منتشر می کنند.

ما تمامی این تفاوت ها را با توضیحات بالا بررسی می کنیم اما باید توجه داشت که اغلب این تغییرات ظاهری هستند و اصول ترازنامه و طرز تهیه و تحلیل آن تفاوتی نمی کند.

اما تفاوت ها به شرح زیر می باشند:

1. از لفظ “صورت وضعیت مالی” به جای ترازنامه استفاده می شود و تنهعا تفاوت ظاهی است.
2. به جای حقوق صاحبان سهام از لفظ “حقوق مالکانه” استفاده می شود که این تغییر هم اثری در تحلیل ها نمی گذارد و ظاهری است.
3. در کدال صورت وضعیت مالی به شکل ستونی منتشر می شود اما نکته مهم این است که بر خلاف توضیحات بالا که گفتیم طبق نقدشوندگی بالا از بالا به پایین به ترتیب نوشته می شوند در اینجا برعکس است و ابتدا دارایی های غیر استفاده از نسبت های مالی جاری و دارایی های جاری سپس حقوق مالکانه و بعد از آن بدهی های غیر جاری و بدهی های جاری ثبت می شوند.

نکته بسیار مهم : این تغییر ها اثری در تحلیل ها ندارند.

برای مثال نهایی آموزش ترازنامه (صورت وضعیت مالی) به تصویر زیر که صورت وضعیت مالی میان دوره ای ۶ ماهه شرکت اگزوز سازی خراسان است توجه کنید: (می توانید در لینک زیر با کیفیت مطلوب و اطلاعات کامل را دریافت کنید.)

همانطور که مشاهده می کنید جمع دارایی ها با جمع حقوق مالکانه و بدهی ها بابر است.

کارآفرینان‌نیوز

استفاده کنندگان از این صورتهای مالی عموما استفاده کنندگان برون سازمانی هستند.

مروری بر روش های تجزیه و تحلیل نسبت های مالی

افراد برای اینکه نهایت استفاده را استفاده از نسبت های مالی از صورتهای مالی بکنند، باید توانایی تجزیه و تحلیل مالی را از روی ارقام مندرج در صورتهای مالی داشته باشند. بنابراین در این پست این نسبتها و نحوه استفاده از آنها را به کوتاهترین شکل ممکن بیان می شود. برای تجزیه و تحلیل نسبت های مالی چهار روش وجود […]

افراد برای اینکه نهایت استفاده را از صورتهای مالی بکنند، باید توانایی تجزیه و تحلیل مالی را از روی ارقام مندرج در صورتهای مالی داشته باشند. بنابراین در این پست این نسبتها و نحوه استفاده از آنها را به کوتاهترین شکل ممکن بیان می شود.

برای تجزیه و تحلیل نسبت های مالی چهار روش وجود دارد:

1. روش تجزیه و تحلیل درونی(InternalAnalysis): که شمال مقایسه اقلام مندرج در یک صورتحساب با یکدیگر است.
2. روش تجزیه و تحلیل مقایسه ای(ComparativeAnalysis): که شامل مقایسه اقلام مندرج در صورتحسابهای چند دوره با یکدیگر است.
3. روش تجزیه و تحلیل سرمایه در گردش(WorkingCapitalAnalysis): که شامل شناسایی عوامل موثر در تغییرات وضعیت مالی و کاهش و افزایش پول مورد نیاز موسسه است.
4. روش تجزیه و تحلیل خطر(RiskAnalysis): که شامل سنجش خطراتی که سرمایه گذاری موسسه با آن مواجه است، می باشد.

بنابراین نسبتهای زیر برای تجزیه و تحلیل صورتهای مالی از نوع روش تجزیه و تحلیل درونی هستند.

اما برای تجزیه و تحلیل وضعیت مالی شرکتها چهار نوع نسبت مالی وجود دارد :

۱ . نسبتهای نقدینگی (Liquidity Ratios):

نشان دهنده توانایی شرکت برای پاسخگویی به تعهدات کوتاه مدت است:

نسبت جاری(Current Ratio): از تقسیم داراییهای جاری بر بدهیهای جاری بدست می آید.

هر چقدر این نسبت بزرگتر باشد، قدرت بازپرداخت بدهی جاری افزایش می یابد و طلبکاران با اطمینان خاطر بیشتر وام یا خدمات یا کالا در اختیار شرکت قرار خواهند داد. نسبت جاری به تنهایی ملاک تحلیل قرار نمی گیرد و نسبت مزبور همیشه با نسبت آنی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

نسبت آنی (QuickRatio): از تقسیم داراییهای جاری منهای موجودیها بر بدهیهای جاری بدست می آید. این نسبت توانایی انجام تعهدات کوتاه مدت، با استفاده از داراییهای با نقدینگی بسیار زیاد را اندازه گیری می کند. زیرا در مقایسه با سایر داراییهای جاری، از نقدینگی کمتری برخوردارند.

این نسبت با متوسط صنعت مقایسه می شود تا تجزیه و تحلیل شود

۲ . نسبتهای اهرم مالی یا سرمایه گذاری Capitalization Ratios):

نسبتهایی که نشان دهنده توانایی شرکت برای بازپرداخت بدهیهای بلند مدت و کوتاه مدت است.

نسبت کل بدهی به ارزش ویژه(DebtRatio to NetWorth Ratio): در محاسبه این نسبت کل بدهی اعم از جاری و بلند مدت را بر ارزش ویژه تقسیم می کنند. تجاوز این نسبت از ۱۰۰ درصد حکایت از آن می کند که حقوق مالی طلبکاران برسهامداران فزونی گرفته است.

نسبت بدهی جاری به ارزش ویژه (Current Debts to NetWorth Ratio): برای بدست آوردن این نسبت بدهی جاری را برا ارزش ویژه تقسیم می کنند. هرگاه میزان این نسبت از ۸۰ درصد تجاوز کند موسسه را مبتلای به مشکلات اقتصادی تشخیص می دهند.

نسبت بدهی بلند مدت به ارزش ویژه (Long-Term Debts to NetWorth Ratio): این نسبت میزان ظرفیت وامگیری از منابع وام دهندگان را بیان می کند هر قدر این نسبت کوچک باشد، امکان اخذ وام برای موسه بیشتر خواهد شد.

نسبت دارایی ثابت به ارزش ویژه (Fixed Asset to Net Worth Ratio): از تقسیم دارایی ثابت خالص بر ارزش داراییهای مشهود حاصل می شود. معمولا حد بالای این نسبت را در صنایع ۱۰۰ درصد و در سایر موسسات تجاری ۷۵ درصد می دانند.

نسبت توان پرداخت بهره: از تقسیم سود قبل از بهره و مالیات (EBIT) بر بهره بدست می آید. این نسبت معرف قدرت شرکت در پرداخت بهره از محل سود شرکت است.

۳ . نسبتهای فعالیت (Activity Ratios):

این نسبتها، کاربرد منابع مالی یا داراییهای در اختیار مدیران را نشان می دهند.

نسبت دوره وصول مطالبات (Receivables CollectionPeriod): معیار اندازه گیری مدت زمان لازم برای جمع آوری وجه نقد حاصل از فروش مشتریان است. ابتدا فروش خالص سالانه را بر ۳۶۵ روز سال تقسیم کرده و متوسط فروش روزانه را به دست می آوریم. سپس جمع مطالبات را اعم از حسابها و اسناد دریافتنی ( ولو این که تنزیل شده باشند) بر متوسط فروش روزانه تقسیم نموده و حاصل را حاکی از چگونگی وصول مطالبات می دایم. عده بسیاری معتقدند که دوره وصول مطالبات نباید ده تا پانزده روز بیشتر از مهلتی باشد که معمولا در فروش کالا به نسیه اعطا می شود. در مقایسه دوره وصول مطالبات شرکتها مسلما می باید اختلاف شرایط فروش آنان را از لحاظ مهلتهایی که در فروش قائل می شوند، در نظر گرفت.

نسبت دوره گردش کالا و دفعات گردش کالا (inventory Cycle Ratio) :برای محاسبه دفعات گردش کالا، اطلاعات لازم از صورتحساب سود وزیان (عملکرد سود و زیان) استخراج می شود. موجودی کالای اول دوره و موجودی کالای پایان دوره و بهای تمام شده کالای فروش رفته اطلاعاتی هستند که لازم می باشند. ابتدا از تقسیم مجموع موجودی کالای اول و آخر دوره بر عدد دو، میانگین کالا را مشخص می کنند و سپس بهای تمام شده کالای فروش رفته را بر متوسط موجودی کالا تقسیم می کنند تا دفعات گردش کالا معین شود. از تقسیم نمودن ۳۶۵ روز بر دفعات گردش کالا، دوره گردش کالا حاصل می گردد.

دوره گردش عملیات (OperatingCycle): موسسات فروشنده کالا دو نوع هستند. نوع اول موسساتی هستند که کالا را از منابع دیگر خریداری و به مشتری عرضه می کنند که این موسسات صرفا بازرگانی یا تجاری هستند. در این قبیل موسسات دوره گردش عملیات عبارتست از مجموع دوره گردش کالا و دوره وصول مطالبات.

دوره گردش عملیات در موسسات تجارتی= دوره گردش کالا + دوره وصول مطالبات

دسته دوم موسسات فروشنده کالا، موسساتی هستند که کالاها را راسا می سازند و سپس می فروشند که به آنها تولیدی می گویند. دوره گردش عملیات در این موسسات بایستی شامل مدت زمانی که کالا ساخته می شود نیز باشد.

دورگردش عملیات در موسسات تولیدی= دوره ساخت کالا + دوره گردش کالا + دوره وصول مطالبات

نسبت فروش کا لا یا گردش موجودی کالا(Inventory Turnover Ratio) : این نسبت را از تقسیم فروش خالص بر موجودی کالا به میزانی که در ترازنامه پایان سال منعکس است، بدست آورده اند. گرچه این نسبت را نمی توان حاکی از گردش واقعی کالا محسوب داشت زیرا صورت و مخرج کسر متناجس نیستند ولی مقایسه آن با شرکتهای مشابه زمینه ای را برای اظهار نظر پدید می آورد.

نسبت کالا به سرمایه در گردش (Inventory to WorkingCapital Ratio): برای بدست آوردن این نسبت موجودی کالا بر سرمایه در گردش تقسیم شده است و نتیجه را مقیاسی برای سنجش میزان موجودی کالا و کم و زیاد بودن آن محسوب داشته اند. معمولا این نسبت نباید از ۸۰ درصد تجاوز کند.

نسبت گردش سرمایه جاری (WorkingCapital Turnover) : نسبت گردش سرمایه جاری یا سرمایه در گردش بیان کننده چگونگی استفاده از سرمایه جاری در امر خرید و فروش کالا یا در مسیرهای اصلی شرکت است. نسبت مزبور در مقایسه با همین نسبت در سالهای قبل مورد تحلیل قرار می گیرد. برای تعیین نسبت گردش سرمایه جاری بایستی فروش خالص را بر سرمایه در گردش تقسیم کنند تا نسبت گردش سرمایه جاری معین گردد.

دوره بازپرداخت بستانکاران (Accounts Payable Turnover Period): دوره استفاده از نسبت های مالی پرداخت به بستانکاران برای برنامه ریزی و بودجه بندی پرداخت به بستانکاران در هر ماه و میزان وجه نقدی که شرکت باید هر ماه برای پرداخت به بستانکاران فراهم سازد، به کار می رود. ضمنا بستانکاران نیز محاسبه تاریخ دریافت طلب خود از شرکت را پیش بینی می کنند. برای محاسبه بایستی ایام یکسال را بر دفعات پرداخت به بستانکاران تقسیم کنند و برای تعیین دفعات بازپرداخت به بستانکاران بایستی قیمت تمام شده کالای خریداری شده دوره را بر متوسط بستانکاران تقسیم کنند و برای تعیین متوسط بستانکاران، مجموع مانده حسابهای پرداختنی تجاری و اسناد پرداختنی تجاری یا بستانکاران تجاری را در ابتدا و پایان دوره مالی را بر دو تقسیم می نمایند.

۴ . نسبتهای سودآوری (Profitability Ratios):

بازده سرمایه در گردش (Return onWorking Capital): می دانیم سرمایه در گردش ما به التفاوت دارایی جاری وبدهی جاری اطلاق می شود و حاکی از مبلغی است که می توان آن را برای تامین هزینه های روزمره و همچنین تهیه مواد اولیه و کالا مورد استفاده قرار داد. این نسبت از تقسیم سود خالص ( پس از وضع مالیات ) بر سرمایه در گردش بدست می آید.

نسبت بازده فروش (Return onSale): سود خالص پس از وضع مالیات را تعیین و آن را بر فروش خالص تقسیم کرده اند. بازده فروش را مقیاس سودآوری محسوب و با نسبت بازده ارزش ویژه مرتبط می دانند.

نسبت بازده ارزش ویژه(Return onNet Worth Ratio): ارزش ویژه به معنی اعم آن یعنی حقوق صاحبان سهام که از کم کردن بدهیها از کل داراییهای به دست آمده است، البته موسسات داراییهای نامشهود را هم از آن می کاهند تا ارزش ویژه داراییهای مشهود بدست آید. آنگاه سود خالص (پس از وضع مالیات) را بر ارزش ویژه داراییهای مشهود، که به شرح بالا بدست امده، تقسیم کرده، حاصل را بازده ارزش ویژه نامیده است. اگر نتیجه را در ۱۰۰ ضرب کنیم درصد بازده ارزش ویژه بدست می آید.

از نقطه نظر صاحبان سهام این نسبت اهمیت بسیاری دارد. بطور کلی عده ای عقیده دارند بازده صد در صد را برای ارزش ویژه می توان قابل قبول دانست زیرا سود سهام و رشد سرمایه در گردش را تا حدودی تامین می نماید. مسلما تورم، به تناسب افزایش شاخص هزینه زندگی و یا در واقع کاهش قدرت خرید پول، از اعتبار این ضابطه می کاهد.

درصد بازده دارایی (percentageReturn on Assets): این درصد برای سنجش بازدهی داراییها و یا در واقع برای بکارگیری داراییها جهت کسب و کار مورد استفاده قرار می گیرد و در واقع شاخص نهایی برای سنجیدن استفاده بهینه از داراییها می باشد. تفاوت این در صد و درصد بازده ارزش ویژه، میزان سود آوری بدهیها یا سود آوری اهرمی نامیده می شود. برای تعیین درصد بازده داراییها، سود ویژه را بر جمع داراییها به صورت خالص تقسیم نموده و در عدد ۱۰۰ ضرب می کنند

نسبت های مالی را به چهار گروه کلی می توان طبقه بندی کرد :

۱) نسبت های نقدینگی : به نسبت هایی اطلاق می شوند که توانایی واحد تجاری را در واریــــز بدهی های کوتاه مدت نشـــــان می دهد. مهمترین این نسبت ها عبارتند از : نسبت جاری و نسبت آنی

۲)نسبت های فعالیت : این نسبت ها کارایی مدیران را در کاربرد دارایی ها ( منابع مالی در اختیار مدیران ) نشان می دهند.یا به عبارت دیگر می توان درجه کارایی شرکت را از نظر استفاده موثر از منابع تعیین کرد.

هر کسری که در صورت آن مبلغ فروش واحد تجاری یا بهای تمام شده کالای فروش رفته قرار داشته باشد و در مخرج آن یکی از اقلام ترازنامه قرار بگیرد را می توان نسبت فعالیت نامید.

مهمترین نسبت های فعالیت عبارتند از دوره وصول مطالبات ، نسبت گردش کالا ، نسبت کالا به سرمایه در گردش و نسبت گردش سرمایه جاری.

۳) نسبت های سرمایه گذاری : این نسبت ها نشان می دهند که هر گاه واحد تجاری زیان به بار بیاورد و کار به تصفیه بکشد ، تا چه اندازه طلبکاران ووام دهندگان به آن واحد تجاری به مطالبات خود می رسند. همچنین این نسبت ها طرز ترکیب سرمایه شرکت را به معنی آن که کلیه منابع مالی را در بر می گیرد نشان می دهد.

این نسبت ها خود به دو دسته کوچکتر تقسیم می شوند :

نسبتی که در آن میزان سرمایه گذاری در دارایی ثابت سنجیده می شود

نسبت هایی که رابطه منابع مالی مورد استفاده واحد تجاری را از لحاظ بدهی های جاری و بلند مدت با ارزش ویژه تعیین می کنند که در واقع به این دسته نسبت های بدهی یا اهرمی گفته می شود.

۴) نسبت های سود آوری : این نسبت ها مـــیزان موفقیت واحد تجاری را در کسب ســـود نشان می دهند. که مهمترین آن عبــــارتند از :بازده فروش ، بازده دارایی ، بازده سرمایه در گردش و …

نسبت های نقدینگی

این نسبت ها از مقایسه دارایی های جاری یا اقلام تشکیل دهنده آن با بدهی جاری بدست می آیند و بیشتر به صورت عدد و یا درصد نشان داده می شوند.

نسبت جاری

نسبت جاری از تقسیم مجموع دارایی های جاری بر مجموع بدهی های جاری بدست می آید.این نسبت نشان می دهد که در مقابل هر یک ریال بدهی جاری چه میزان دارایی جاری وجود دارد.

اهمیت این نسبت از توجه به تعریف دارایی جاری و بدهی جاری روشن می شود. دارایی جاری آنچه را که در مدتی کوتاه که معمولا کمتر از یک سال است به صورت نقد در اختیار واحد تجاری قرار می گیرد نشان می دهد و بدهی جاری مبالغی را که باید از محل دارایی جاری تامین و در کوتاه مدت پرداخت گردد نشان می دهد.

در گذشته عدد ۲ را برای این نسبت مهم در نظر می گرفتند اما اکنون بدون توجه به ترکیب اقلام مختلف دارایی جاری و در نظر نگرفتن این نسبت در طی چند سال گذشته ، این نسبت را بی معنی می دانند. به طور کلی می توان گفت هر اندازه نسبت جاری شرکت بزرگتر باشد ، آن شرکت در پرداخت بدهی های جاری با مشکل کمتری مواجه خواهد بود یا به عبارت دیگر بستانکاران تامین بیشتری خواهند داشت.

در تفسیر نسبت جاری باید به نوسانات آن در طول مدت ، توجه داشت. زیرا امکان دارد که شرکت ها در پایان سال مالی با حساب آرایی و واریز موقت بعضی از اقلام بدهی و برگشت این اقلام در اوایل سال بعد این حساب را بهتر جلوه دهند.

نسبت آنی

مشکل بزرگی که در نسبت جاری وجود دارد این است که این نسبت از لحاظ نقدینگی همه اقلام دارایی جاری را یکسان در نظر می گیرد. در صورتی که از نظر نقدینگی دارایی جاری را به دو دسته می توان تقسیم کرد :

1. آنچه نقد و یا در حکم نقد است .مانند وجه نقد و بانک و حسابها و اسناد دریافتنی . که به این دسته دارایی های آنی گفته می شود.
2. گروهی که از طریق فروش به نقد تبدیل می شوند . مانند موجودی های جنسی اعم از مواد و کالا.

با توجه به تعاریف بالا می توان دریافت که دارایی آنی بیشتر از موجودی کالا می تواند در تامین طلب بستانکاران محور اتکا قرار گیرد.بنابراین از نسبت دیگری به نام نسبت آنی استفاده شده است که در این نسبت همه اقلام دارایی جاری به جز موجودی کالا را منظور می کنند.

نسبت آنی از تقسیم دارایی آنی بر بدهی جاری بدست می آید. این نسبت بدین مفهوم است که در مقابل یک ریال بدهی جاری ، یک ریال دارایی جاری آن هم به صورت نقد و یا حساب قابل وصول و تبدیل به نقد در مدتی کوتاه وجود دارد. نسبت آنی شرکت ها باید برابر با ۱ و یا بیشتر از آن باشد تا شرکت بتواند از محل دارایی های آنی بدهی های جاری خود را بپردازد. استدلال تحلیلگرانی که استاندارد نسبت آنی را ۱ می دانند این است که این عدد مرز بین قدرت نقدینگی کافی و قدرت نقدینگی ناکافی شرکت است.

این نسبت یکی از مفید ترین نسبت هاست. وبه وضوح نشان می دهد که آن قسمت از دارایی جاری که از لحاظ ارزش ، ثـــبات بیشتری دارد و احتمال کاهش در آن کمتر است تا چه میزان می تواند پشتوانه طلبکاران کوتاه مدت قرار گیرد.

نسبت های فعالیت

ابزاری است که برای سنجش کاربرد دارایی‌های شرکت استفاده شده و از طریق ارزیابی میزان فروش و تأثیر دارایی‌ها بر آن، اندازه‌گیری می‌شود. این گروه از نسبت‌ها، حجم فروش شرکت را با سرمایه‌گذاری در دارایی‌های مختلف مانند موجودی کالا، دارایی ثابت و … مقایسه کرده و میزان به‌کارگیری مؤثر منابع شرکت و راندمان عملیات آن را در دوره عملیات ارزیابی می‌کند.

کاربرد نسبت‌های فعالیت:

مهم‌ترین عملکرد نسبت‌های گروه فعالیت این است که اقلام ترازنامه را با صورت سود و زیان مرتبط می‌سازد. یکی از نکاتی که در اینجا باید موردتوجه قرار گیرد این است که اقلام ترازنامه در لحظه محاسبه می‌شوند اما اقلام سود و زیان مربوط به یک دوره زمانی خاص هستند که در محاسبه و تحلیل این نسبت، اغلب این موضوع در نظر گرفته نمی‌شود.

انواع نسبت‌های فعالیت:

انواع نسبت‌هایی که در این گروه قرار دارند شامل موارد زیر است؛

• دوره گردش موجودی کالا
• دوره وصول مطالبات
• دوره گردش مواد و کالای نیم ساخته
• دوره واریز بستانکاران
• دفعات گردش سرمایه جاری
• دفعات گردش سرمایه ثابت
• دفعات گردش دارایی
• درصد تغییر فروش

1- نسبت دوره گردش موجودی کالا:

دوره گردش موجودی کالا، بازه زمانی را نشان می‌دهد که در آن دفعات گردش کالا اتفاق افتاده است. برای محاسبه این نسبت ابتدا به توضیح مفهوم گردش موجودی کالا یا دفعات گردش کالا می‌پردازیم.

گردش موجودی کالا بیانگر این است که موجودی کالا و مواد اولیه شرکت، در یک بازه زمانی مشخص (به‌عنوان‌مثال یک سال مالی) چند بار به فروش رسیده و جایگزین شده است.

درنتیجه مفهوم دوره گردش موجودی کالا، بازه زمانی موردنیاز برای اینکه یک کالای ساخته‌شده، فروخته شود را نمایش می‌دهد.

استفاده از نسبت های مالی

پیشینه پژوهشی قابلیت سود آوری و نسبت های مالی (رشته مدیریت بازرگانی)

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی قابلیت سود آوری و نسبت های مالی (رشته مدیریت بازرگانی)» که بطور کامل […]

محتوای سبد خرید

• سبد خریدتان خالی است.
• کل: 0 تومان

سحا فایل یک سرویس فروش آنلاین فایل است. امیدواریم که به کمک مطالب سایت ما چیزهای زیادی یاد بگیرید!

جهت بالا بردن ضریب امنیتی و آسودگی خاطر کاربران محترم، سایت سحا فایل بر روی پروتکل امن SSL به آدرس (https://sahafile.ir) ارائه می شود.

در صورت هرگونه مشکل در محصولات سایت ، می توانید در زیر هر محصول دیدگاه خود را بنویسید یا از طریق راه های زیر با ما در ارتباط باشید.

کاربران گرامی، در این وب‌سایت تا حد امکان سعی کرده‌ایم تمام فایل‌ها را با نام پدیدآورندگان آن منتشر کنیم، لذا خواهشمندیم در صورتی که به هر دلیلی تمایلی به انتشار فایل خود در سحا‌فایل ندارید با ما در تماس باشید تا در اسرع وقت نسبت به پیگیری موضوع اقدام کنیم.

تلاش ما در این وب‌سایت افزایش سطح آگاهی علمی و همچنین فراهم کردن منابع اطلاعاتی برای استفاده در تحقیقات و پروژه‌های دانش‌آموزی و دانشجویی می‌باشد، لذا سپاس‌گذار خواهیم بود اگر تا حد امکان از منابع سایت تنها جهت آشنایی استفاده نمائید.

دانلود پروپوزال مطالعه ای بر شاخص های گزینش نسبت های مالی برای پیش بینی بحران های تجاری

مطالعه ای بر شاخص های گزینش نسبت های مالی برای پیش بینی بحران های تجاری (مطالعه موردی: شرکت های بورس تهران)

A Study on the Indicators of Financial Ratios Selection for Business Crisis Prediction (Case Study: Tehran Stock Exchange Companies)

سفارش پاورپوینت این پروپوزال

1. بیان مساله 2. اهمیت و ضرورت تحقیق 3. پیشینه تحقیق 4. اهداف تحقیق 5. فرضیه های تحقیق 6. مدل تحقیق 7. سوالات تحقیق 8. تعریف واژگان و اصطلاحات فنی و تخصصی 9. بیان جنبه نوآوری تحقیق 10. روش تحقیق 11. منابع فارسی و انگلیسی

این پروپوزال دارای یک مقاله بیس نیز می باشد که در انتهای همین صفحه می توانید به طور رایگان، اقدام به مشاهده و دریافت آن نمایید.

پیش بینی مالی، مسئله ای چالش برانگیز است که مطالعات گسترده ای در دهه های گذشته روی آن انجام گرفته است. ظهور و رخداد اخیر بحران های مالی شرکتی در سراسر جهان، نیاز به اصلاح معماری مالی موجود را بیشتر کرده است. عموماً این باور وجود دارد که علائم و هشدارها را بتوان قبل از مواجهه با مشکل یا بحران مالی، مشاهده نمود. هدف کلی پیش بینی بحران تجاری، ایجاد مدل هایی است که بتواند دانش ارزیابی ریسک را از مشاهدات گذشته استخراج کند و ریسک بحران تجاری شرکت ها را با حیطه گسترده تری ارزیابی کند. سیاست های معماری مالی بین المللی جدید، به صورت پیش گیری از بحران، پیش بینی بحران و مدیریت بحران مشخص شده اند. شاخص های مالی توسط پژوهشگران به عنوان مبنای اصلی پیش بینی مشکل مالی و بحران های تجاری در نظر گرفته شده اند، درحالی که روش های معمول دیگر شامل تحلیل گروه همتا، سیستم های ارزیابی ریسک جامع و مدل های آماری و اقتصاد سنجی می باشند. دو عامل عمده وجود دارند که بر پیش بینی مشکل مالی تاثیر می گذارند. اولین مورد اینکه، استفاده از ویژگی های مالی مختلف برای پیش بینی می تواند باعث بدست آمدن نتایج پیش بینی مختلف شوند. اکثر ویژگی ها بر نسبت های مالی، مانند کفایت سرمایه درازمدت، نسبت فعلی، گردش موجودی، EPS و پایداری پوشش بدهی، گردش دارایی ثابت، نرخ رشد سود، درآمد به ازای هر سهم، نرخ رشد سود خالص قبل از مالیات و پس از مالیات و غیره تاکید دارند. در این راستا، نسبت های مالی مختلفی مانند فروش به دارایی کل و نسبت بدهی مورد بررسی محققین قرار گرفته اند. ویژگی مالی استفاده شده برای متمایز سازی شرکت ها، مقداری تغییرات از خود نشان می دهد، زیرا جهت ها و قابلیت های پیش بینی مختلف را با توجه به نسبت های مالی، همراه با نتایج متناقض، پیش بینی می کنند و در نتیجه پیش بینی های بسیار متنوع و متفاوت حاصل می کنند.

این پروپوزال نیز با تاکید بر کاربرد نسبت های مالی در پیش بینی بحران های کسب و کار، برای پایان نامه ای تحت همین عنوان در مقطع کارشناسی ارشد آماده شده است. ساختارهای عمده پروپوزال نویسی از جمله مدل مفهومی، ابزارهای تحلیل داده ها و جامعه آماری، در این پروپوزال رعایت شده اند. مطالعه این محصول می تواند زمینه ساز ایده های پژوهشی جدیدی برای محققین علاقه مند به حوزه های اقتصاد و حسابداری باشد. همچنین مطالعه پروپوزال های مختلف می تواند ابزار مناسبی برای دانشجویان در راستای آشنایی بیشتر با چارچوب های یک پروپوزال استاندارد باشد.

این پروپوزال در محیط ورد (WORD) آماده شده و قابل ویرایش می باشد و در زیر نیز بخشی از آن و نیز فایل مقاله بیس قرار داده شده است: