بلاک چین نئو (NEO)

چگونه به صورت رایگان نئو (NEO) استخراج کنیم؟

برخی افراد باور دارند که با بهره‌بردن از سخت‌افزار و پردازنده‌های گرافیکی اختصاصی قادر به استخراج نئو (NEO) خواهند بود. هر چند، مسئله اصلاً این نیست چرا که استخراج نئو غیرممکن است. در لحظه‌ای که سکه‌ها از فاز توسعه عبور کردند، سازندگان آن اطمینان حاصل نمودند که ۱۰۰ میلیون سکه از پیش استخراج شده است. از نظر استخراج، این سکه مانند نمونه‌های مشابه بیت کوین نیست. اما اگر کسی قصد سرمایه گذاری در آن را داشته باشد، می‌تواند به سودهای بزرگی دست پیدا کند. در ادامه بیشتر با مسئله استخراج نئو آشنا خواهیم شد.

استخراج رایگان نئو

نئو (NEO) که پیش از این با نام Antshares شناخته می‌شد و در میان همه به عنوان « اتریوم چینی » (Chinese Ethereum) مورد اشاره بود، در سال ۲۰۱۴ میلادی پایه‌گذاری شد. بنیان‌گذاران آن به دنبال آغاز یک سیستم دیجیتال بودند که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی کرده و قابلیت مبادله‌ی دارایی‌های دیجیتال را ارائه کند. این پروژه تا جایی پیش رفت که به اولین تکنولوژی بلاک چین متن باز چینی مبدل شد. ۱۰۰ میلیون نئو، مالکیت بلا کچین را نشان می‌دهد. این ۱۰۰ میلیون نئو در اصل توسط بلاک نخستین (Genesis Block) ساخته شده است.

فرآیند توزیع به وسیله‌ عملیاتی انجام می‌گیرد که به عنوان مکانیسم وایت پیپر (White paper mechanism) شناخته می‌شود. رقم ۱۰۰ میلیون همچنین تعداد کل توکن‌های نئو است و قابلیت افزایش آن وجود ندارد. از آنجایی که نئو نمی‌تواند به واحدهای کوچک‌تر تقسیم شود، کوچکترین بخش همواره یک عدد صحیح خواهد بود. به لطف برتری تکنولوژیکی خود در مقابل رقبایش، سود آن در سال ۲۰۱۷ فوق‌العاده بود و ارزش این سکه رشد پیدا کرد. نئو حتی برگشت سرمایه‌ای به بزرگی ۲۱۰۰۰% را به سرمایه‌گذاران خود پیشنهاد می‌کرد. در حال حاضر، ارزش بازار آن در رقمی بالاتر از ۱.۴۵ میلیارد دلار قرار دارد.

استخراج نئو

بسیاری در دسته‌ افرادی قرار می‌گیرند که نئو را به سایر ارزهای رمزنگاری شده مرتبط می‌کنند. این دسته از افراد باور دارند که با بهره‌بردن از سخت‌افزار و پردازنده‌های گرافیکی اختصاصی قادر به استخراج نئو خواهند بود. هر چند، مسئله اصلاً این نیست چرا که استخراج نئو غیرممکن است. در لحظه‌ای که سکه‌ها از فاز توسعه عبور کردند، سازندگان آن اطمینان حاصل نمودند که ۱۰۰ میلیون سکه از پیش استخراج شده است.

مطمئن باشید که نمی‌توانید این رمز ارز را استخراج کنید. برای اینکه بیشتر این مسئله را باز کنیم، پروتکل PoS که با نام اثبات سهام (Proof of Stake) بهتر شناخته می‌شود، در اجرای فرآیند توزیع نئو بسیار مورد استفاده بود و این اجماع گسترش پیدا کرد. بنیاد نئو یک نوع متفاوت از توکن به نام « گَس » (GAS) را در کنار مالکیت رمز ارز نئو دارد. به جای تمرکز بر راه‌های استخراج نئو، با سکه‌های نئو سرمایه گذاری کنید بلاک چین نئو (NEO) و منتظر پاداش آن به شکل GAS باشید. اگر کسی سرمایه گذاری GAS را در داخل کیف پول نئو انجام بدهد؛ بازده سوددهی بالایی خواهد داشت.

در دیگر رمز ارزهای PoS لازم است تا کاربر، کیف پول خود را در تمام طول فرآیند باز نگه دارد؛ با این حال، این مسئله در رابطه با « اتریوم چینی » برقرار نیست. تجربه‌ها و نقدهای کاربران حاکی از آن است که کیف پول‌هایی با نئوی سرمایه گذاری‌شده می‌توانند GAS تولید کنند که در یک بازه‌ی زمانی پیوسته‌ی ۵ دقیقه‌ای قابل مطالبه هستند.

زمانی که صحبت معطوف به استخراج می‌شود، این سکه مانند نمونه‌های مشابه بیت کوین نیست، اما اگر کسی قصد سرمایه گذاری آن را داشته باشد، پاداش‌های بزرگی قابل جمع‌آوری هستند. وقتی فرآیند استخراج را در نظر می‌گیریم، استفاده‌ بیت کوین از پروتکل PoW یا پروتکل اثبات کار (Proof of Work) تفاوت بارز آن‌ها است؛ چون نئو بیشتر بر روی پروتکل « اثبات سهام » تمرکز می‌کند. این رویه‌ نئو مورد نظر عده‌ی بیشتری است، چرا که آن را مناسب‌تر و کارآمدتر می‌دانند.

اثبات سهام نئو

نسخه‌ای از پروتکل PoS که توسط نئو استفاده می‌شود، نوع بهبودیافته‌ای است که « مکانیسم نیابتی تحمل خطای بیزانسی » (Delegated Byzantine Fault Tolerance) یا به اختصار dBFT نامیده می‌شود. دارندگان با رای خود برای انتخاب نمایندگانی که به نام کتابداران شناخته می‌شوند و شبکه را می‌گردانند؛ این سیستم را کارآمد کرده و آن را گسترش می‌دهند. همین امر موجب انجام نقل و انتقالات با نرخ بالاتری می‌شود. دریافتی‌های معمول تنها با اجازه‌ی کتابداران برای انجام اعتبارسنجی به دست می‌آیند. GAS توکنی است که نئو را می‌گرداند. GAS همان چیزی است که برای اداره‌ی هر نوعی از نقل و انتقالات به جای نئو مورد استفاده قرار می‌گیرد. راه مطالبه‌ی توکن‌های GAS صرفاً نگه‌داشتن نئو در کیف پولتان است.

تعریف سرمایه گذاری

برای اینکه یک استخراج‌کننده بتواند انواع مختلف آلتکوین‌ها (Altcoin) و همچنین بیت کوین‌ها را استخراج کند، باید یک مسئله‌ی ریاضی پیچیده را حل کند و سپس تاییدی از همکاران در شبکه دریافت نماید. چنین سیستمی را با نام « اثبات کار » مورد اشاره قرار می‌دهند. بلاک استخراج‌کننده زمانی که کاربران در داخل یک شبکه‌ی به خصوص با آن موافقت نمودند، به بلاک چین اضافه می‌شود. پس باید با نیاز به حل مسائل ریاضی محاسباتی کنار بیایید که خود ضرورت نیاز به مصرف انرژی بالا و سخت‌افزار اختصاصی را می‌رساند که برای استخراج‌کنندگانی با هدف سرمایه گذاری لازم است.

مواردی که در آن یک استخر استخراج (Mining Pool) یا استخراج‌کننده از طریق تراژدی منابع مشترک (tragedy of the commons) می‌تواند از ۵۱% توان محاسباتی خود استفاده کند، به حداقل رسیده یا وجود ندارد. با چنین توانی، استخراج‌کننده می‌تواند به راحتی بلاک‌های قانونی را از اعتبار انداخته و در عین حال، بلاک‌های غیرقانونی را ایجاد نماید. در پروتکل « اثبات سهام »، یک نفر برای اجرای چنین حمله‌ای لازم است تا ۵۱% از تمامی سکه‌ها را در اختیار داشته باشد.

استخراج‌کننده

بسیار خوب، ممکن است استخراج نئو ممکن نباشد. با این حال، زمانی که نسل تازه‌ای از بلاک‌های نئو وجود داشته باشند، توکن‌هایی از نوع GAS خواهند بود که در میان دارندگان نئو توزیع می‌شوند. تیم نئو تمام گره‌های شبکه‌ی نئو را در دست دارد. این موضوع، استخراج GAS برای کاربران را غیرممکن می‌کند. اما هر کسی که توکن‌های نئو را در کیف پول خود نگه می‌دارد، صاحب GAS خواهد شد چرا که این ارز در میان آن‌ها توزیع می‌شود.

دلایلی برای استخراج

استخراج به افراد اجازه‌ی تصاحب رمزارز بدون نیاز به پرداخت پول بابت آن را می‌دهد. به یاد داشته باشید که یک فرد می‌تواند هنوز صاحب رمز ارز بشود، بدون آن که لزوماً یک استخراج‌کننده باشد. همچنین افراد می‌توانند گزینه‌ استفاده از ارز فیات (Fiat Currency) را بر خرید رمز ارز ترجیح دهند. تجارت هم راهکار دیگری است که در پلتفرم‌های تبادل صورت می‌گیرد؛ جایی که یک شخص می‌تواند اتریوم یا بیت کوین را ما به ازای نئو بفروشد. بعضی از پلتفرم‌ها، پرداخت به افراد را بابت انتشار پست‌های وبلاگ یا انجام بازی‌های ویدیویی در قالب رمز ارز انجام می‌دهند. استیمیت (Steemit) نمونه‌ای از یک رسانه است که به افراد درون سیستم که از استیم (Steem) استفاده می‌کنند، پاداش می‌دهد. استیم نوعی از رمز ارز است که از تبادلات استفاده می‌کند و می‌تواند توسط یک فرد برای خرید سکه‌های نئو استفاده شود.

نئو (NEO) چیست؟ بررسی کامل ارز دیجیتال نئو

با توجه به محدودیت های مربوط به معاملات ارزهای دیجیتال توسط دولت چین ، نئو (NEO) این پتانسیل را دارد که به عنوان ارز دیجیتال منتخب در کشورهایی که تحت نظارت شدید هستند ، ظاهر شود. فناوری NEO’s Onchain نیز با رویکرد متمرکز و کاملاً متفاوت از اکثر ارزهای دیجیتال طراحی شده است.

نئو (NEO) چیست؟

نئو (NEO) که در سال ۲۰۱۴ توسط Da Hongfei و Erik Zhan در چین تأسیس شد ، یک پلتفرم مبتنی بر بلاکچین است که از ارزهای دیجیتال پشتیبانی می کند و توسعه دارایی های دیجیتالی و قراردادهای هوشمند را امکان پذیر می کند. از این نظر ، NEO مشابه بلاکچین اتریوم کار می کند.

NEO قصد دارد از طریق استفاده از قراردادهای هوشمند و با ایجاد یک سیستم معاملاتی هوشمند مبتنی بر شبکه‌ توزیع شده ، مدیریت دارایی های دیجیتالی را خودکار کند.

نئو چگونه کار می کند؟

NEO از مکانیسم اجماعی به نام Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT) استفاده می کند. این مکانیسم مشارکت گسترده‌ای در اجماع را از طریق رای گیری نیابتی امکان پذیر می کند. دارندگان توکن NEO می توانند با رای دادن ، نمایندگان مورد تایید خود را انتخاب کند.

گروه نمایندگان که از طریق الگوریتم BFT انتخاب شده‌اند، به اجماع رسیده و بلاک های جدیدی ایجاد می کنند. اگر ۲/۳ از نمایندگان به توافق می رسند ، بلاک جدید ایجاد می شود.

در واقع NEO مانند یک سهم عمل می کند و با مالکیت آن ، شما بخشی از بلاکچین را در اختیار دارید. علاوه بر این با نگهداری NEO ، شما بصورت غیرفعال GAS دریافت می کنید. GAS توکنی است که به عنوان سوخت در بلاکچین NEO استفاده می شود. به عنوان مثال ، GAS برای استقرار قراردادهای هوشمند ، رای گیری در شبکه و موارد دیگر استفاده می شود.

معاملات دیجیتال در بستر NEO

NEO از لحاظ نظری سیستم اقتصاد هوشمند خود را اینگونه توصیف می کند: دارایی های بلاک چین نئو (NEO) دیجیتال + هویت دیجیتال + قرارداد هوشمند = اقتصاد هوشمند.

دارایی های مختلف را می توان به راحتی در بلاکچین NEO به شیوه ای باز ، غیر متمرکز ، قابل اعتماد ، قابل ردیابی و شفاف دیجیتالی کرد که عاری از واسطه ها و هزینه های اضافی آن ها می باشد.

در بستر NEO ، کاربران قادر به ثبت ، خرید ، فروش ، مبادله یا انتشار انواع مختلف دارایی‌ها هستند. این پلتفرم اجازه می دهد تا دارایی فیزیکی را با یک نماد دیجیتال معادل و منحصر به فرد در شبکه خود پیوند دهید.

NEO همچنین از حفاظت از دارایی ها پشتیبانی می کند. دارایی های ثبت شده در بستر آن دارای هویت دیجیتالی معتبر هستند و توسط قوانین وضع شده محافظت می شوند. هویت دیجیتالی ، اطلاعات کلیدی قابل تأیید در مورد افراد ، سازمان ها و سایر نهادهای مشارکت کننده را در زمینه دیجیتال ، در دسترس قرار می دهد.

پلتفرم NEO دارای دو توکن NEO و GAS می باشد. این پلتفرم از برنامه نویسی به تمام زبانهای اصلی از جمله C# ، Java ، Go ، Python و Kotlin پشتیبانی می کند که باعث می شود جامعه بزرگی از توسعه دهندگان بتوانند به راحتی با آن مشارکت کنند.

تمرکز بر رعایت مقررات

NEO تمرکز واضحی بر رعایت مقررات پلتفرم دارد که آن را از بسیاری از پلتفرم های مشابه جدا می کند. هر فرد یا نهادی که بر روی پلتفرم NEO فعالیت می کند ، ملزم به داشتن یک هویت دیجیتالی منحصر به فرد است که قابل تأیید باشد.

افراد ، مشاغل و پروژه ها تنها در صورتی می توانند معامله کنند که طرف مقابل هویت مورد تاییدی داشته باشد ، این امر باعث می شود مقررات شبکه NEO رعایت شده باشد.

توکن نئو (NEO)

توکن NEO نشان دهنده حق مدیریت و تصمیم گیری در شبکه است و دارندگان این توکن می‌توانند در تصمیمات برای تغییرات این شبکه ، شریک باشند و رأی دهند. در مجموع هم صد میلیون توکن نئو در دنیا وجود دارد.

چشم‌انداز قیمت نئو کمی نامشخص است. در کوتاه‌مدت ممکن شاهد نوساناتی باشید زیرا برخی سوداگران از عدم اطمینان در مورد آینده این ارز دیجیتال استفاده می‌کنند. در بلندمدت ، ممکن است با حمایت دولت چین روندی صعودی در پیش داشته باشد.

این ارز دیجیتال نه‌تنها برای دولت چین بلکه برای سایر دولت‌های خارجی نیز می تواند گزینه‌ای جذاب باشد.

توکن‌های GAS

توکن GAS نشان دهنده حق استفاده از شبکه NEO است. در اصل شبکه نئو توکن GAS را به‌عنوان هزینه استفاده از شبکه در نظر گرفته است. برای به دست آوردن GAS ، شما باید ارز دیجیتال NEO را در کیف پول خود نگه دارید.

میزان اولیه توکن های GAS صفر است و هر بار که یک بلاک جدید ایجاد می‌شود، کاربران با neoGAS پاداش می‌گیرند. طبق اعلام وب‌سایت نئو ، در طی بیست و دو سال تمام توکن های GAS توزیع می‌شوند.

دارندگان نئو به نسبت میزان دارایی‌هایشان در کیف پول‌های معتبر NEO از توکن‌های GAS که تولید می‌شود ، سود می برند. همچنین به ازای هر توکن نئو که در کیف پول ذخیره شود، روزانه ۰.۰۰۰۳ GAS به کاربران تعلق می‌گیرد.

وجود Onchain

در حین کار بر روی NEO ، موسسین آن مورد توجه شرکت های مختلفی قرار گرفتند که به دنبال راه حل های مبتنی بر بلاکچین بودند. این مسئله منجر به ایجاد Onchain در سال ۲۰۱۴ شد که یک شرکت فناوری مستقل با چارچوب های قانونی است و راه حل‌های مبتنی بر بلاکچین را برای شرکت های مختلف ارائه می دهد.

در حالی که NEO مانند بیت کوین و اتریوم کار می کند ، Onchain بر ایجاد بلاکچین خصوصی برای رفع نیازهای خاص تمرکز می کند.

NEO و Onchain چه تفاوتی دارند؟

NEO و Onchain نهادهای جداگانه ای هستند که به طور مستقل کار می کنند. NEO بخش تجارتی را هدف قرار می دهد ، در حالی که Onchain بر خدمات سازمانی تمرکز می کند.

NEO توسط یک جامعه عمومی تأمین می شود ، در حالی که Onchain توسط یک شرکت خصوصی چینی به نام Fosun پشتیبانی می شود. در واقع شرکت Fosun یک بستر برای نمایش فناوری بلاکچین Onchain است.

چشم انداز NEO و Onchain

بنیانگذاران مشترک NEO و Onchain تصور می کنند که در آینده می توانند به همکاری متقابل زنجیره ای دست یابند و مکانیزمی برای ارتباط و به اشتراک گذاری اطلاعات بین بلاکچین ها ایجاد می شود.

با افزایش تعداد سیستم های مبتنی بر بلاکچین در حوزه های عمومی و خصوصی ، در نهایت نیاز به همکاری بین آنها وجود خواهد داشت. تیم های NEO و Onchain امیدوارند بتوانند این خلأ را با کار مداوم خود پر کنند.

اساساً ، NEO و Onchain ممکن است مسیر میانی مورد نیاز را بین سیستم های بلاکچین غیرمتمرکز و ناشناس مانند بیت کوین ، هموار کنند.

مهندس بختیار آهنی

بختیار آهنی کارشناسی ارشد هوش مصنوعی، ۱۸ سال سابقه برنامه نویسی، هم بنیان گذار کریپتوتانگ و مدیرمسئول پایگاه تحلیلی کارآفرینان کردستان است.

۵ سال هست که تمام تمرکز خود را روی بازار رمزارزها گذاشتم و در حال توسعه کریپتوتانگ و ساخت یک پلتفرم تخصصی برای ارزیابی پروژه های رمزارزی هستم.

بلاک چین نئو (NEO)

آینده‌ ارز دیجیتال نئو

NEO با نام AntShares توسط Da Hongfei و Erik Zhan در چین در سال 2014 تاسیس بلاک چین نئو (NEO) شد و در ژوئن 2017 به NEO تغییر نام داد. این یک پلت فرم مبتنی بر بلاک چین است که از ارز دیجیتال خود پشتیبانی می کند و توسعه دارایی های دیجیتال و قراردادهای هوشمند را امکان پذیر می کند. از این نظر، شبیه شبکه بلاک چین اتریوم مستقر در ایالات متحده است.

نئو (NEO) چیست؟

Neo خود را یک اکوسیستم "به سرعت در حال رشد و توسعه" می داند که هدف آن تبدیل شدن به پایه ای برای نسل بعدی اینترنت است، اقتصاد جدیدی که در آن پرداخت های دیجیتالی، هویت ها و دارایی ها گرد هم می آیند.

این پروژه که در ابتدا با نام Antshares شناخته می شد، زمانی که در فوریه 2014 راه اندازی شد، تصور می شد اولین بلاک چین عمومی چین باشد. پلتفرم منبع باز سه سال بعد به Neo تغییر نام داد.

تیم پشتیبان این پروژه علاوه بر ایجاد یک جامعه جهانی از توسعه دهندگان که زیرساخت های جدیدی را برای شبکه ایجاد می کنند و موانع ورود را کاهش می دهند، یک طرح EcoBoost را اجرا می کنند که برای تشویق مردم به ساخت برنامه های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند بر روی بلاک چین طراحی شده است.

اغلب به نسخه چینی شبکه اتریوم تشبیه شده است.

بنیانگذاران نئو چه کسانی هستند؟

بنیانگذاران Neo، و سلف آن Antshares، Da Hongfei و Erik Zhang هستند. هر دو به عنوان روسای بنیاد نئو فعالیت می کنند که هدف آن ترویج پذیرش بلاک چین است.

دا هونگفی گفته است، اگرچه اینترنت یک اختراع بزرگ است، اما دارای معایب بسیاری است و این بدان معنی است که مصرف کنندگان روزمره همیشه کنترلی بر داده های خود ندارند. این کارآفرین معتقد است که برنامه های بلاک چین در نهایت به جریان اصلی تبدیل خواهند شد.

اریک ژانگ نویسنده الگوریتم Delegated Fault Tolerance بیزانسی بود که هدف آن منع شرکت کنندگان غیرقابل اعتماد از مشارکت در عملیات بلاک چین است. این فناوری در بلاک چین نئو مورد استفاده قرار گرفت. او همچنین به‌عنوان توسعه‌دهنده اصلی این شبکه خدمت کرد و نقش مهمی در توسعه Neo 3.0، تکرار بعدی زیرساخت پروژه، ایفا می‌کند.

چه چیزی نئو را منحصر به فرد می کند؟

یکی از نقاط منحصر به فرد بلاک چین نئو، توسعه مستمر آن است، که به اطمینان از اینکه آینده آتی است و قادر به مقابله با افزایش ناگهانی تقاضا است، کمک می کند. همانطور که قبلا ذکر شد، این پروژه Neo 3.0 را توسعه داده است، امنیت شبکه را افزایش می دهد و امکان پردازش تعداد بیشتری تراکنش در ثانیه را فراهم می کند.

برخلاف بسیاری از بلاک چین‌های دیگر، این شبکه دارای دو توکن بومی است: NEO و GAS. در حالی که NEO به عنوان یک توکن سرمایه‌گذاری عمل می‌کند و به مردم اجازه می‌دهد در رای‌گیری در مورد بهبود بلاک چین شرکت کنند، GAS برای پرداخت هزینه تراکنش‌هایی که در شبکه تکمیل می‌شوند، استفاده می‌شود.

تعداد کمی از پروژه های بلاک چین نیز به اندازه نئو دارای صندوق توسعه هستند. EcoBoost در سال 2019 راه اندازی شد و به عنوان ابتکاری که "پشتیبانی کامل چرخه عمر برای بلاک چین نئو (NEO) بلاک چین نئو (NEO) پروژه های با پتانسیل بالا" از جمله کمک های مالی، پشتیبانی فنی و تبلیغات در رسانه های اجتماعی را ارائه می دهد، معرفی شد.

شبکه نئو چگونه ایمن است؟

همانطور که قبلاً اشاره کردیم، Neo از Delegated Byzantine Fault Tolerance استفاده می‌کند و تخمین زده می‌شود که بلاک چین قادر به پردازش هزاران تراکنش در ثانیه باشد.

به گفته نئو، مکانیسم dBFT از الگوریتم عملی تحمل خطا بیزانسی الهام گرفته شده است.

با توجه به اینکه هر دو مکانیسم اجماع به دارندگان توکن اجازه می‌دهند به نمایندگانی که تراکنش‌ها را پردازش می‌کنند رأی دهند، چند شباهت با اثبات سهام واگذار شده وجود دارد.

از طریق dBFT، تا زمانی که حداقل دو سوم نمایندگان به اجماع برسند، بلوک‌ها به بلاک چین اضافه می‌شوند و امید است که این امر به جلوگیری از تضعیف عملکرد روان شبکه توسط بازیگران بد کمک کند.

از کجا می توان نئو (NEO) خرید؟

NEO را می توان در تعدادی از صرافی ها خریداری کرد، اکثر مردم NEO را در Binance، Poloniex و HitBTC خریداری می کنند. اما به صورت جهانی در دسترس نیست و توسط برخی از پلتفرم ها مانند Coinbase پشتیبانی نمی شود.

بسیاری از صرافی ها جفت های معاملاتی را ارائه می دهند که NEO را با بیت کوین پیوند می دهند.

نئو (NEO) چیست؟

نئو یک ارز رمز پایه و همچنین یک بستر بلاک چینه که برای کمک به شخص در دیجیتالی کردن دارایی‌های خود با استفاده از قراردادهای هوشمند ساخته شده. یکی از اهداف این ارز رمزنگاری شده NEO تهیه بلاک چین برای همه افراد در این جهانه.

نئو از اصطلاحات معمول برنامه نویسی مانند ++C و همچنین جاوا اسکریپت برخورداره. از آنجا که‌ فناوری تکنولوژی رو بهبود بخشیده، انتظار میره در مقایسه با اتریوم، کمتر در معرض هکرهای بالقوه باشه. هدف دیگه نئو قرار گرفتن بین پروژه‌های شماره یک بلاک چین برای آینده ۲۰۲۰ هست.

توسعه نئو:

پلتفرم ارز رمزنگاری شده و بلاک چین NEO توسط Da Hongfei به عنوان Antshares ارائه شد. با بازگشت در ژوئن ۲۰۱۷، نام Antshares به نئو تغیر کرد.
نئو توسط یک تیم بسیار فعال گسترش یافته که با یک گروه قابل توجه از توسعه دهندگان شخص ثالث و همچنین توسعه دهندگان داخلی فعالیت می‌کنن. این گروه مسئولیت ساخت سیستم عامل نئو رو به عهده داره. این توسعه دهندگان کسانی هستن که به زودی DApps یا برنامه‌های غیرمتمرکز را ایجاد می‌کنن.

تکنولوژی نئو:

باید به عرضتون برسونم که، نئو نو‌عی الگوریتم بلاک چینه که با بقیه ارزها متفاوته. این الگوریتم ارز دیجیتال رو شناسایی و تجارت غیرمتمرکز دارایی‌های مختلف رو پشتیبانی می‌کنه.

نئو هدف خود رو ایجاد بستری قرارداده که در اون برنامه‌های غیرمتمرکز مختلفی توسط کاربر ساخته میشن و از قراردادهای هوشمند موجود در بلاک چین‌های خود استفاده می‌کنن. و این فقط به معنای گسترش و افزایش دامنه فناوری بلاک چینه.

منظور از “قرارداد هوشمند”، به قرارداد خود اجرایی اطلاق می‌شه که در اون کلمه توافق نامه به طور مستقیم در کد نوشته می‌شه، و این باعث می‌شه تا اعتماد به اشخاص ثالث مختلف انجام بگیره.

از طرف دیگه، قراردادهای هوشمندی که می‌تونید در اتریوم پیدا کنید فقط با استفاده از زبانی معروف به Solidity چاپ می‌شن. خبر خوب اینه که نئو دارای قراردادهای هوشمندیه که می‌تونه به زبان‌های برنامه نویسی مختلفی مانند پایتون، جاوا اسکریپت، ++ C و بسیاری دیگر چاپ بشه. این تنها به این معنیه که بسیاری از افراد به راحتی می‌تونن به نئو دسترسی پیدا کنن.

این سیستم عامل رمز ارز و بلاک چین به جای استفاده از فناوری معمولی اثبات کار (Proof-of-Work)، از گسل بیزانس (dBFT) استفاده می‌کنه، که نوعی ساز و کار همگانیه. این dBFT کمترین هزینه برق رو برای شما فراهم و از احتمال تقسیم زنجیره ای جلوگیری می‌کنه. با استفاده از این ساز و کار همگانی، نئو دستیابی به هدف خود رو که دیجیتالی کردن دارایی‌های مالی فیزیکی یک شخص هست رو بسیار‌‌ آسان‌تر می‌کنه.

نحوه ذخیره و خرید سکه نئو:

خرید ارز رمزنگاری شده نئو با استفاده از ارز فیات پشتیبانی نمی‌شه. اما، شما می‌تونید ارز فیات خود رو به انواع دیگر ارزهای رمزپایه مانند ETH ، LTC و BTC تغییر دهید. در این روز‌ها، نئو برای بیش از ۴۰ صرافی در سراسر جهان ذکر شده. جایی که می‌تونید ارز فیات خود، ETH ، USDT و همچنین BTC را به روپیه هند یا حتی یورو تبدیل کنید. صرافی‌های برتر مثل Hitbtc ،Bitfinex ،Bittrex ،binance این رمز (نئو) را لیست کرده اند..

مزایای استفاده از نئو:

DApp‌ها و نئو از طریق ساختن تکنیک‌ها و ابزا‌رهای مختلف هوشمند به طور مداوم از ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز، از جمله بودجه‌های هوشمند پشتیبانی خواهند کرد.

سیستم قراردادهای هوشمند نئو از اون جایی که زبان‌های مختلف برنامه نویسی پشتیبانی می‌کنه و ۸۰ درصد از توسعه دهندگان رو شامل میشه، نقش سرنوشت سازی داره. این فقط به این معنیه که دیگه نیازی به دانستن زبان جدید برای استفاده از ارز رمزنگاری شده نئو نیست.

هویت دیجیتال نئو امکان تولید اطلاعات هویتی الکترونیکی رو فراهم می‌کنه. این اطلاعات برای نهادها، شغل‌ها و افراد مناسب هستن و توسط سیستم‌های احراز هویت چند عاملی که شامل شناسایی چهره، پیام کوتاه، اثر انگشت و تشخیص صدا هست، استفاده می‌شه.

دارایی‌های دیجیتال، دارایی‌های قدیمی شما رو با کمک قراردادهای هوشمند به دارایی‌های دیجیتال غیرمتمرکز تبدیل می‌کنن.

بلاک چین نئو (NEO)

رمز بلاک چین نئو (NEO) ارز NEO

رمز ارز نئو که توکن آن با علامت NEO نمایش داده می شود یک پلتفرم بلاک چینی است که توسط یک بنیاد غیرانتفاعی توسعه یافته است، نئو را به نام اتریوم چینی هم میشناسند، به این دلیل که شباهت زیادی به اتریوم دارد.

شرکت سازنده نئو (OnChain) است که در شانگهای چین و توسط DaHongfei (داهانگفی) و ErikZhan( اریک ژان) در سال ۲۰۱۴ در چین پایه گزاری شد و نام آن در ابتدا انت شیرز بود که در سال ۲۰۱۷ نام آنرا به نئو تغییر دادند.

هدف NEO

هدف نهایی نئو ایجاد یک سیستم اقتصادی هوشمند مبتنی بر شبکه توزیع بلاک چین نئو (NEO) شده(Distributed Network) ایجاد شده است.
شبکه نئو می تواند تا ۱۰/۰۰۰ تراکنش را در ثانیه انجام دهد،زیرا از مکانیسم تحمل خطای بیزانس(dBFT) استفاده میکند،تحمل خطای بیزانس یک مسئله فرضی است که در آن ۹ ژنرال سعی می کنند با پیروی از اکثریت تصمیم گیری کنند که چگونه به یک شهر حمله کنند.

نئو توسط ۲ جمع سپاری جذب سرمایه کرد که نخستین جمع سپاری در تاریخ اکتبر ۲۰۱۵ به مدت ۱۰ روز بود که طی آن ۱۷.۵ میلیون توکن نئو ورزش ۵۵۰ میلیون دلار فروخته شد.
در جمع سپاری دوم ۲۲.۵ میلیون توکن به قیمت ۴.۵ میلیون دلار به فروش رفت.
نئو با هدف ایجاد یک اقتصاد هوشمند در سراسر جهان قصد دارد که تمام مسائل اقتصادی روزمره را پوشش دهد و سه جزء اصلی این هدف شامل:
دارایی های دیجیتال
هویت دیجیتال
قرارداد هوشمند

هویت دیجیتالی در بلاکچین نئو

هویت دیجیتالی، اطلاعاتی از یک فرد است که روی کامپیوترهای یک نهاد ذخیره می شوند، این فرد می‌تواند حقیقی یا حقوقی باشد.
برای دیجیتالی کردن دارایی‌ها به کار، هویت دیجیتال قابل اعتماد است.
در پروژه نئو از استاندارد هویت سنجی X.509 که یک مدل صدور گواهی دیجیتال پذیرفته شده است استفاده می شود.
روش های تایید هویت در نئو :
شناسایی چهره
اثر انگشت
صدا
پیامک و ایمیل
روش های چند مرتبه ای مانند (Authenticator)

تعداد توکن های نئو

در ابتدا باید بگوییم که نئو استخراج نمی‌شود. در کل ۱۰۰ میلیون NEO در بلاک اولیه (Genesis Block) ایجاد شد. ۵۰ میلیون NEO به سرمایه گذاران اولیه فروخته شد و ۵۰ میلیون باقی مانده نیز در یک قرارداد هوشمند قرار داده شد. طبق این قرارداد هوشمند هر ساله ۱۵ میلیون NEO آزاد می‌شود که توسط تیم توسعه دهنده نئو برای تأمین اعتبار اهداف بلند مدت استفاده می شود.

تاریخچه پیدایش نئو

در سال ۲۰۱۴ میلادی ، پلتفرم انت شیرز (Antshares) ایجاد شد و در سال ۲۰۱۵ میلادی مقاله سفید (Whitepaper) انت شیرز منتشر شد و سپس شبکه آزمایشی (TestNet) راه اندازی شد.
در سال ۲۰۱۶ میلادی مکانیسم اجماع dBFT برای پلتفرم Antshares راه اندازی شد و سپس راه اندازی شبکه اصلی (MainNet) انت شیرز.
در سال ۲۰۱۷ میلادی نام Antshares به NEO تغییر پیدا کرد و سپسشروع توسعه استاندارد توکن NEP-5 رقم خورد و پس از آن انتشار اولین توکن NEP-5 توسط Red Pulse
در سال ۲۰۱۸ میلادی ، شروع عدم تمرکز شبکه و سپس شروع توسعه برای NEO نسخه ۳٫۰ انجام شد.

تفاوت نئو و اتریوم

محبوبیت NEO به دلیل شباهت آن به محیط قراردادهای هوشمند اتریوم (Ethereum) به طور پیوسته در حال افزایش است. قابلیت قراردادهای هوشمند به کاربران

پلتفرم NEO اجازه می دهد تا به صورت خودکار به ذخیره سازی و تبادل دارایی های دیجیتال خود بپردازند.

در مقایسه با اتریوم که زبان برنامه نویسی مخصوص خود به نام Solidity را دارد، نئو از همه زبان های برنامه نویسی رایج مانند پایتون، جاوا و جاوا اسکریپت در قراردادهای هوشمند پشتیبانی می کند. هدف این است که توسعه دهندگان در سراسر جهان بتوانند اپلیکیشن های کاربردی خود را در بلاک چین NEO برنامه نویسی و اجرا نمایند.

اتریوم یک سال بزرگتر از نئو است، اتریوم در بلاک چین نئو (NEO) سال ۲۰۱۵ عرضه شده و نئو در سال ۲۰۱۶ به بازار عرضه شد.
اتریوم از الگویتم اثبات کار (pow) بهره میبرد اما نئو از مکانیسم تحمل خطای بیزانس (dBFT) بهرمند است.
میانگین زمان ساخت بلاگ در اتریوم ۱۵ ثانیه و در نئو ۱ ثانیه می باشد.
تعداد کل عرضه توکن ها در اتریوم ۷۲ میلیون است و در نئو ۱۰۰ میلیون عدد می باشد.

مزایای ارز دیجیتال NEO

دارایی های دیجیتال : دارایی های سنتی با استفاده از قراردادهای هوشمند به دارایی های دیجیتال غیرمتمرکز تبدیل می شوند.
هویت دیجیتال : NEO امکان ایجاد هویت الکترونیکی برای افراد، مشاغل و اشخاص را می دهد تا از طریق سیستم های تأیید هویت چند عاملی شامل تشخیص صدا، اثر انگشت، اس ام اس و تشخیص چهره قابل دسترسی باشد.
قراردادهای هوشمند : سیستم قراردادهای هوشمند NEO یک انقلاب در این زمینه است؛ زیرا از زبان های برنامه نویسی رایج که برای ۸۰ درصد از توسعه دهندگان شناخته شده است، پشتیبانی میکند.
اپلیکیشن های غیرمتمرکز : با توسعه مداوم ابزارها و تکنیک های جدید، پلتفرم NEO از توسعه برنامه های غیرمتمرکز (DApps) مانند صندوق های هوشمند پشتیبانی خواهد کرد.

قرارداد هوشمند نئو

تصور کنید در خیابان هستید و قصد دارید سوار تاکسی شوید؛ از نرم افزار تلفن همراه خود یک خودرو درخواست می‌کنید و یک ماشین خودران (بدون راننده) شما را سوار می‌کند. تاکسی شما را به یک پمپ بنزین می‌برد و هزینه سوخت را هم از پولی که از مسافرهای قبلی دریافت کرده، پرداخت می‌کند. سپس شما را به مقصدتان می‌رساند و کرایه سفرتان هم از کیف پول الکترونیکی شما پرداخت می‌شود. در زمانی که تاکسی در حال رساندن شما به مقصد است، به صورت خودکار هزینه بیمه سالیانه و بدهی ماهانه مالک خود را هم می‌پردازد. بعد از اینکه شما را پیاده می‌کند به یک تعمیرگاه می‌رود تا عیب‌های احتمالی را هم برطرف کند.

شاید فکر کنید این‌ها صحنه‌ای از یک فیلم علمی و تخیلی باشد، اما این آینده جهان است؛ قراردادهای هوشمند می‌توانند بستری برای ساخت جهان آینده باشند.

یک قرارداد هوشمند، یک پروتکل ویژه است که برای مشارکت، تأیید یا اجرای مفاد یک قرارداد خاص، فعال می‌شود. قراردادهای هوشمند معاملات و فرایندها را به صورت کاملاً تضمینی و بدون اشخاص ثالث انجام می‌دهند. فعالیت و ثبت‌های قرارداد هوشمند قابل پیگیری و غیر قابل برگشت هستند. مجموعه‌ای از قراردادهای هوشمند یک برنامه غیرمتمرکز یا Dapp را می‌سازند.

قراردادهای هوشمند مانند دستگاه‌های فروش خودکار فعالیت می‌کنند. وقتی شما قصد خرید یک نوشابه با استفاده از این دستگاه‌ها را دارید، پول را به دستگاه وارد می‌کنید و دستگاه به صورت خودکار پول شما را پردازش می‌کند و نوشابه را تحویل می‌دهد.

تفاوت فرایند قراردادهای هوشمند با فرایندهای معمولی در اینترنت غیرمتمرکز بودن و عدم بازگشت آن است.

تراکنش‌های بانکی به صورت هوشمند انجام می‌گیرند اما مثلاً بانک مرکزی می‌تواند جلوی یک تراکنش را بگیرد. در قراردادهای هوشمند شخص یا نهادی قادر به کنترل یک قرارداد نیست و وقتی مفاد یک قرارداد صحیح باشد، این قرارداد به صورت کاملاً خودکار اجرا می‌شود.

هر چیزی که در بلاک چین ثبت می‌شود باید تغییر ناپذیر باشد و بین نودهای مختلف در شبکه توزیع شود. به طور کلی، قرارداد هوشمند باید سه ویژگی زیر را دارا باشد:

قطعی
دارا بودن پایانی برای یک فرایند
ایزوله

در یک بلاک چین همه می‌توانند یک قرارداد هوشمند بسازند و آپلود کنند. با این حال، این قرارداد به صورت عمدی یا غیرعمدی ممکن است دارای اشکالات و ویروس‌هایی باشد. اگر قرارداد ایزوله نباشد، ممکن است کل سیستم را مختل کند. از این رو، بررسی و ایزوله شدن یک قرارداد قبل از اجرا مهم است.

قراردادهای هوشمند اتریوم و نئو از یک سیستمی به نام ماشین مجازی بهره می‌برند.

ماشین مجازی (VM)، یک سیستم کاملاً تورینگ است و روی شبکه بلاک چین نئو (NEO) اتریوم اجرا می‌شود. این سیستم صرف نظر از زبان برنامه نویسی، به هر میزان که کاربر بخواهد زمان و حافظه در اختیارش قرار می‌دهد. ماشین مجازی روند ایجاد برنامه‌های بلاک چینی را بسیار آسان‌تر و کارآمدتر از همیشه می‌کند. به جای اینکه برای هر برنامه یک بلاک چین ایجاد کنید می‌توانید از یک بلاک چین برای هزاران برنامه استفاده کنید.

در واقع با استفاده از این قابلیت در صورت اشکالی در یک قرارداد، فقط همان قرارداد تحت تأثیر قرار می‌گیرد و به شبکه اصلی آسیبی نمی‌رسد.

مفهوم دیگری نیز به نام داکر (Docker) وجود دارد که مانند ماشین مجازی عمل می‌کند. در اتریوم برای نوشتن قرارداد هوشمند در ماشین مجازی، باید با استفاده از زبان برنامه نویسی مخصوص اتریوم،‌ سالیدیتی این کار را انجام دهید.

در حال حاضر با توجه به بهره‌مندی نئو از داکر، برنامه نویسان می‌توانند با استفاده از زبان‌های C#، Java و Python قراردادهای هوشمند خود را توسعه دهند