فرمول سرمایه در گردش

استفاده از اقلام جاری: بدهی های جاری – دارایی های جاری = سرمایه در‌گردش خالص استفاده از اقلام غیر جاری: تغییر در بدهی های بلند مدت + تغییرات در دارایی های بلند مدت – تغییر در حقوق صاحبان سهام = سرمایه در گردش خالص

تعریف سرمایه در گردش چیست؟

سرمایه در گردش یا Working Capital از جمله اصطلاحات بسیار رایج در حسابداری و مدیریت مالی است و می‌تواند نشاندهنده امکان نقدپذیری برای یک فرد یا یک کسب و کار باشد.

طبیعی است که از متمم انتظار ندارید شما را گرفتار تعاریف خشک و سخت حسابداری کند. بنابراین اجازه بدهید که با تعدادی مثال و کمی کاهش دقت علمی (فقط کمی و نه بیشتر) به بررسی تعریف سرمایه در گردش بپردازیم.

ابتدا لازم است مفهوم دارایی‌های جاری را بشناسیم. دارایی‌های جاری دارایی‌هایی هستند که به صورت معقول و منطقی (نه خوش‌بینانه و نه بدبینانه) در طی سال مالی جاری یا دوره مالی مورد نظر ما، قابل تبدیل به پول نقد باشند.

پس پول قطعاً جزو دارایی‌های جاری است. سرمایه گذاری‌های کوتاه مدتی که به سادگی قابل فروش و تبدیل به نقدینگی هستند هم جزو دارایی‌های جاری محسوب می‌شوند. موجودی انبار هم در صورتی که در افق زمانی کوتاه مدت قابل فروش و تبدیل به پول نقد باشد در گروه دارایی‌های جاری طبقه بندی می‌شود. حسابهای دریافتنی (مطالباتی که در کوتاه مدت بتوان آنها را به پول نقد تبدیل کرد و حتی ممکن است اسناد تجاری فرمول سرمایه در گردش دقیق از آنها موجود نباشد) هم شکل دیگری از دارایی‌های جاری محسوب می‌شوند.

به دارایی‌های جاری، سرمایه در گردش هم گفته می‌شود.

اما به خاطر داشته باشید که یک شرکت علاوه بر دارایی‌های جاری، بدهی‌های جاری هم دارد. به همان شیوه فوق می‌توان بدهی‌های جاری را هم تعریف کرد. بدهی‌هایی که به صورت معقول و منطقی (نه خوش‌بینانه و نه بدبینانه) در طی سال مالی جاری یا دوره مالی مورد نظر ما، قابل تبدیل به پول نقد باشند.

به همین دلیل بهتر است به سرمایه در گردش خالص توجه داشته باشیم. یعنی: اختلاف بین دارایی‌های جاری و بدهی‌های جاری.

اگر بخواهیم به زبان ساده‌تر بگوییم، سرمایه در گردش خالص، میزان واقعی دارایی‌های نقد یا نزدیک به نقد یک سازمان است. چیزی که هزینه‌ها و نیازهای روزمره یک شرکت را تامین می‌کند.

آیا تا به حال با کسی مواجه شده‌اید که خانه گرانقیمتی داشته باشد اما به علت ورشکستگی یا هر مسئله دیگری از پرداخت بدیهی‌های روزمره خود ناتوان باشد؟ همیشه به خاطر داشته باشیم که حتی ممکن است با منفی بودن سرمایه در گردش، همچنان یک کسب و کار تا مدتی به کار خود ادامه دهد. اما چنین وضعیتی در بلندمدت پایدار نخواهد بود.

گاهی مدیران در گفتگوهای روزمره خود سرمایه در گردش و سرمایه در گردش خالص را به جای یکدیگر به کار می‌برند. بنابراین بهتر است در جلسه‌ها نسبت به مفهومی که واقعاً در ذهن طرف مقابل است حساس باشیم.

آشنایی با مفهوم سرمایه در گردش در متمم

ما در متمم در بحث کارآفرینی و ایجاد کسب و کار جدید، زمانی که به اشتباهات مالی کارآفرینان در دوران طفولیت سازمان‌ها پرداخته‌ایم از این مفهوم استفاده کرده‌ایم. شاید مرورآن درس بتواند به درک بهتر و کاربردی این مفهوم کمک کند.

برخی از دوستان متممی که به این درس علاقه مندند: مجید ، مهشید محمدی ، حامد ، حسین احمدیار ، حامد صیادی

سرمایه در گردش چیست؟

سرمایه در گردش یا Working Capital ازجمله اصطلاحات متداول در مفاهیم مالی و حسابداری است. در تعریف، می‌توان، آن را مجموعه دارایی برشمرد که قابلیت گردش یا نقد شوندگی داشته باشد. درواقع نوعی از دارایی به‌حساب می‌آید. همچنین به هر نوع سرمایه و پولی اشاره دارد که در تولید یک محصول به‌ کار رفته است. البته این سرمایه شامل سرمایه‌های ثابت و تجهیزات نمی‌شود. به عبارتی این سرمایه بخشی از دارایی‌های جاری شرکت را تشکیل می‌دهد. برای توضیح شفاف‌تر، بهتر است دارایی‌های جاری شرکت را بشناسیم.

سرمایه در گردش

دارایی‌های جاری دارایی‌هایی هستند که در طی سال مالی جاری، نقد می‌شوند؛ مانند پول نقد، سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت. موجودی انبار هم درصورتی‌که در افق زمانی کوتاه‌مدت قابل‌فروش و تبدیل به پول نقد باشد در گروه دارایی‌های جاری طبقه‌بندی می‌شود. حساب‌های دریافتنی (مطالباتی که در کوتاه‌مدت بتوان آن‌ها را به پول نقد تبدیل کرد و حتی ممکن است اسناد تجاری دقیق از آن‌ها موجود نباشد) هم، ‌شکل دیگری از دارایی‌های جاری محسوب می‌شوند. یک شرکت علاوه بر دارایی‌های جاری، بدهی‌های جاری هم دارد. بدهی‌های فرمول سرمایه در گردش جاری، بدهی‌هایی هستند که در طی سال مالی جاری یا دوره مالی موردنظر ما، قابل‌تبدیل به پول نقد باشند. اگر بدهی‌های جاری از دارایی‌های جاری یک شرکت کسر گردد، سرمایه در گردش خالص به دست می‌آید. به عبارت بهتر، سرمایه در گردش خالص، میزان واقعی دارایی‌های نقد یک شرکت است.

چرا باید با این مفهوم آشنا شویم؟

سرمایه‌‌ در گردش برای شناخت وضعیت مالی و نقدینگی یک کسب و کار از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از دلایل عمده‌‌‌‌ای که سرمایه‌گذاران جدی و حرفه‌‌ای می‌‌خواهند ترازنامه‌‌ مالی یک شرکت را مطالعه کنند، این است که بدانند شرکت چقدر سرمایه‌‌ در گردش دارد و وضعیت فعلی آن چگونه است؟ سرمایه‌‌ در گردش، حقایق زیادی را در مورد وضعیت مالی یک کسب‌‌وکار و موقعیت نقدینگی کوتاه‌‌مدت بیان می‌‌کند. این نسبت، تقریباً از هر نسبت مالی یا محاسبات ترازنامه‌‌ای دیگر قابل‌‌اعتمادتر است، چراکه به شما می‌‌گوید که اگر یک شرکت همه‌‌ی منابع مالی کوتاه‌‌مدت خود را برای پرداخت همه‌‌ی بدهی‌‌های کوتاه‌‌مدت خود استفاده کند، چه چیزی بعدازآن باقی می‌‌ماند. همچنین محاسبه آن از سایر محاسبات مالی آسان‌تر است و به‌آسانی می‌توان به شمای کلی شرکت دست‌یافت. این دقیقاً همان چیزی است که همه مدیران و سرمایه‌گذاران در جستجوی آن هستند؛ زیرا در یک نگاه می‌توانند چندین نکته را متوجه شوند. در ادامه به مزیت‌ها و کاربردهای این نسبت می‌پردازیم.

سرمایه در گردش چه معیارهایی را پوشش می‌دهد؟

اگر سایر عوامل را برابر فرض کنیم، یک شرکت هرچه سرمایه‌‌ در گردش بیشتری داشته باشد، کمتر دچار فشارهای مالی می‌‌شود؛ اما ازدیاد این نسبت نیز ممکن است باعث کاهش درآمدها شود. اگر هیئت‌مدیره تصمیم بگیرد که مبلغی از این سرمایه‌‌ را به شکل سود سهام یا بازخرید سهام توزیع کند، سرمایه‌گذاران ممکن است راضی‌تر باشند. همان‌طور که می‌دانیم، توانایی پوشش بدهی‌ها یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های هر کسب‌وکاری است. به‌طورکلی، یک شرکت باید به‌اندازه کافی سرمایه‌‌ در گردش در اختیار داشته باشد تا همه مطالبات و هزینه‌های خود را برای یک سال پرداخت کند. با دانستن این موضوع، می‌فهمیم آیا یک شرکت منابع لازم را جهت گسترش داخلی در اختیار دارد یا اینکه باید به سراغ بانک یا بازارهای مالی بروند تا بتوانند بودجه بیشتر به دست آورند.

درواقع، سرمایه در گردش معیاری برای میزان کارآمدی شرکت به‌حساب می‌آید. ما با محاسبه نسبت سرمایه در گردش (نسبت جاری) که از تقسیم دارایی‌های جاری به فرمول سرمایه در گردش بدهی‌های جاری به دست می‌آید، می‌توانیم توان شرکت برای پوشش بدهی‌های کوتاه‌مدت آن را بفهمیم. نسبت سرمایه در گردش کمتر از یک، نشان‌دهنده سرمایه در گردش خالص منفی است و میزان بدهی‌های جاری شرکت بیشتر از دارایی‌های آن است. این موضوع به اعتباردهندگان و سرمایه‌گذاران هشدار می‌دهد که شرکت مذکور، برای سرمایه‌گذاری مناسب نیست. پایین بودن این نسبت می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد؛ مثلاً کاهش فروش یا افزایش فروش‌های اعتباری نسبت به نقدی می‌تواند نقد شوندگی شرکت را تهدید کند و توان آن را در پوشش بدهی‌ها کاهش دهد. یکی از مزیت‌‌های عمده بررسی این مفهوم، پیش‌بینی بحران‌های مالی است. حتی شرکتی که دارایی‌‌ ثابت زیادی دارد، اگر نتواند به‌موقع بدهی‌های خود را بپردازد و از نقدینگی خود بهره ببرد، به‌زودی ورشکست خواهد شد.

میزان تاثیر در کسب و کار ها

کسب و کارهایی که توان پیش‌بینی بحران‌ها دارند، راحت‌تر از سایرین می‌تواند، با آن مقابله کرده و از پس آن بربیایند. این نکته می‌تواند عاملی جهت موفقیت و توسعه شرکت میان رقبا باشد. در بهترین شرایط، میزان ناکافی سرمایه‌‌ در گردش می‌‌تواند به فشارهای مالی بر شرکت، تعداد پرداخت‌‌های با تأخیر به اعتباردهندگان و فروشندگان منتهی شود. همه این موارد درنهایت باعث کاهش نرخ اعتباری شرکت می‌شود. نرخ اعتباری پایین‌‌تر یعنی بانک‌‌ها و بازار اوراق بهادار نرخ‌‌های بهره‌‌ بالاتری را خواهند خواست که در طولانی‌‌مدت ممکن است ضرر مالی زیادی به یک شرکت بزند، چراکه قیمت سرمایه افزایش می‌‌یابد و درآمد کمتری کسب خواهد شد. سرمایه‌‌ در گردش منفی می‌‌تواند برای برخی از کسب‌‌وکارها که گردش بالایی دارند خوب باشد. شرکت‌‌های خرده‌‌فروشی که گردش موجودی کالای بالایی دارند و معاملات خود را بر مبنای پول نقد انجام می‌‌دهند، به سرمایه‌‌ در گردش بسیار کمی نیاز دارند. آن‌ها با پول نقدی که به دست آوردند، موجودی کالاهای خود را افزایش می‌دهند تا مجدداً بفروشند و درآمد کسب کنند. فروشندگان خرده‌فروشی می‌توانند به مشتریان وام عطا کنند، تا محصولات آن‌ها را بخرند و مدیریت درآمدها به‌سادگی صورت می‌گیرد؛ بنابراین آن‌ها نیازی ندارند، مبالغ زیاد سرمایه‌‌ در گردش خالص داشته باشند. درواقع، پایین بودن این نسبت در این مدل کسب‌وکارها، مدیریت هوشمندانه‌ای است که بهبود شرایط شرکت کمک می‌کند.

در نقطه مقابل، شرکت‌‌هایی مانند تولیدکنندگان ماشین‌‌آلات سنگین که به سرمایه‌‌ در دسترس بسیار زیادی نیاز دارند، شرایط متفاوتی دارند. این نوع کسب‌‌وکارها محصولات گران‌‌قیمت را بر مبنای پرداخت بلندمدت می‌‌فروشند؛ بنابراین نمی‌‌توانند به همان سرعت پول نقد تولید کنند. موجودی کالای ترازنامه‌‌ آن‌ها معمولاً از ماه‌‌ها قبل سفارش داده می‌‌شود، پس به‌‌ندرت می‌‌توان آن‌ها را با سرعتی زیاد برای به دست آوردن پول نقد در مقابل یک بحران مالی کوتاه‌‌مدت فروخت و ممکن است تا زمان فروش آن‌ها بسیار دیر شده باشد. این شرکت‌ها، باید دارایی نقد بهینه‌ای را داشته باشند تا هر آن بتوانند بحران‌ها را مدیریت کنند. این نسبت، نباید بیش‌ازاندازه هم بزرگ باشد. حد معقول این نسبت می‌تواند بین ۱ الی ۲ باشد. بنابراین، این نسبت می‌تواند نشان‌دهنده بهره‌وری عملیاتی شرکت نیز باشد. بدین‌صورت که با افزایش آن متوجه شویم شرکت از دارایی‌های خود به‌خوبی استفاده نکرده و کارایی لازم را نداشته است و صرفاً دارایی‌های خود را به‌صورت نقد نگه‌داشته است.

چگونه سرمایه در گردش را مدیریت کنیم؟

صاحبان کسب‌وکارهای کوچک، فارغ از نوع صنعت و تعداد کارمندان، باید چرخه سرمایه در گردش شرکت خود یا مدت‌زمانی که از تولید یک محصول و خدمت تا زمان دریافت مبلغ آن محصول و خدمت می‌گذرد را درک کنند. هر چه این چرخه طولانی‌تر باشد، یک کسب‌وکار زمان بیشتری را بدون نقدینگی و سرمایه به سر می‌برد و در سرمایه‌گذاری یا پرداخت هزینه‌ها و تعهدات شرکت، امکان ایجاد اختلال بیشتر می‌شود. درک کامل مؤلفه‌های چرخه سرمایه در گردش برای بقاء شرکت ضروری است، چراکه امکان مدیریت بهتر جریان نقدینگی را به شرکت می‌دهد. تمام کارشناسان کسب‌وکارهای کوچک معتقدند که نداشتن برنامه درست و پیش‌بینی نکردن مقدار نقدینگی لازم، عامل اصلی در ورشکست شدن کسب‌وکارهای کوچک است. انتخاب حجم و ترکیب بهینه‌ای از منابع و مصارف را برای سرمایه در گردش که به رشد شرکت و نقد شوندگی مطلوب آن منجر شود، می‌تواند در این امر به شرکت‌ها کمک کند. این امر با به‌کارگیری، استراتژی‌های متنوع می‌تواند محقق شود.

سرمایه در گردش چیست؟

سرمایه در گردش (Working capital)، یکی از مهم ترین شاخص های مالی به شمار می رود که با کسر بدهی های جاری شرکت از دارایی های جاری آن محاسبه می گردد. سرمایه در گردش، اغلب نقدینگی عملیاتی را در اختیار شرکت ها، سازمان ها و یا نهاد های دولتی قرار می دهد. سرمایه در گردش به مجموعه مبالغی گفته می شود که در دارایی های جاری شرکت سرمایه گذاری می گردد.

مدیریت سرمایه در گردش:

مدیریت سرمایه در گردش یعنی تعیین حجم و ترکیب منابع و مصارف سرمایه در گردش، به صورتی که باعث افزایش دارایی های سهامداران در طول زمان شود. بنابراین شرکت ها می توانند با به‌ کارگیری استراتژی های مختلف در رابطه با مدیریت سرمایه در گردش، میزان نقدینگی شرکت خود را تحت تاثیر قرار دهند که این استراتژی ها، مشخص کننده میزان ریسک و بازده آنها می باشد.

لذا می توان گفت که سرمایه در گردش معیاری است که هم برای نشان دادن میزان کارآمدی یک شرکت به کار می رود و هم نشان ‌دهنده سلامت مالی آن شرکت در کوتاه مدت می باشد.

فرمول سرمایه ‌در ‌گردش خالص:

استفاده از اقلام جاری:

بدهی های جاری – دارایی های جاری = سرمایه در‌گردش خالص

استفاده از اقلام غیر جاری:

تغییر در بدهی های بلند مدت + تغییرات در دارایی های بلند مدت – تغییر در حقوق صاحبان سهام = سرمایه در گردش خالص

مزیت نسبت سرمایه در گردش:

نسبت سرمایه در گردش (دارایی های جاری تقسیم‌ بر بدهی های جاری) مشخص می کند که آیا شرکت، دارایی های جاری و نقد شونده کافی برای پوشش بدهی های کوتاه مدت خود را دارد یا خیر.

در این خصوص می توان گفت که نسبت سرمایه در گردش کمتر از یک، نشان دهنده سرمایه در گردش خالص منفی است و میزان بدهی های جاری شرکت بیشتر از داشته های آن است و سرمایه گذاری در این شرکت ممکن است ریسک بالایی داشته باشد.

از طرفی نسبت سـرمایه در گردش بیش تر از دو به این معنی است که شرکت دارایی های جاری مازاد زیادی دارد که آنها را در دارایی هایی با بازده بالاتر سرمایه گذاری نمی کند. در واقع نسبت سرمایه در گردش بین ۱٫۲ و ۲٫۰ برای شرکت ها مناسب است. همچنین در کتاب های مالی معمولا از سرمایه در گردش به عنوان «سرمایه در گردش خالص» نیز یاد می شود.

اگر بدهی های جاری یک شرکت از دارایی های آن بیشتر باشد، ممکن است شرکت در پرداخت بدهی های کوتاه مدت خود به مشکل برخورد نماید و بدترین حالت ممکن آن ورشکستگی می باشد. در صورتی که نسبت سرمایه در گردش شرکت ها در حال کاهش باشد، در طولانی مدت می تواند زنگ خطری باشد که شرکت را به سمت بررسی عمیق تر وضعیت خود هدایت می کند.

به عنوان نمونه، ممکن است حجم فروش شرکت در حال کاهش باشد و در نتیجه، مطالبات شرکت به مرور زمان کم و کمتر شود. سرمایه در گردش همچنین نشانه بهره وری عملیاتی شرکت نیز است. دارایی که به عنوان موجودی کالا در ترازنامه شرکت گزارش شده یا پولی که شرکت از مشتریان و خریدارانش طلبکار است، نمی تواند برای پرداخت تعهدات شرکت مورد استفاده قرار گیرد.

پس اگر شرکتی بهره وری خوبی نداشته باشد، این بهره وری پایین خود را به صورت افزایش در سـرمایه در گردش نشان خواهد داد. این موضوع را می توان با مقایسه سـرمایه در گردش شرکت از دوره ای به دوره دیگر مقایسه کرد. دقت کنید که بهره وری پایین ممکن است به مشکلات اساسی در عملیات شرکت اشاره داشته باشد.

نکات مهم در مورد سرمایه در گردش:

• اگر نسبت توضیح داده شده در بالا از یک کمتر باشد، سـرمایه در گردش منفی خواهد بود.
• سرمایه در گردش زیاد (بیشتر از ۲) همیشه خوب نیست، بلکه ممکن است به این نکته اشاره داشته باشد که موجودی کالا بیش از حدی نگه داشته شده یا شرکت پول نقد مازاد خود را سرمایه گذاری نکرده است.
• سرمایه در گردش می تواند نشان دهنده امکان نقدپذیری برای یک فرد یا یک کسب و کار باشد.

در پایان مطالعه مقاله آشنایی با معافیت های مالیاتی کسب و کارها به مخاطبین عزیز پیشنهاد می گردد.

فرمول سرمایه ثابت در اکسل

اصطلاح “سرمایه ثابت Invested Capital” به کل مبلغ سرمایه گذاری شده توسط سهامداران، دارندگان بدهی و سایر وام دهندگان یک شرکت اشاره دارد، فرمول سرمایه ثابت با استفاده از رویکرد تأمین مالی یا رویکرد عملیاتی قابل دستیابی است

با استفاده از رویکرد تأمین مالی، فرمول سرمایه ثابت می تواند به صورت زیر ارائه شود،

سرمایه ثابت = کل بدهی های کوتاه مدت + کل بدهی های بلند مدت + کل بدهی های اجاره نامه + حقوق صاحبان سهام + نقدی و سرمایه گذاری های غیر عامل

با استفاده از روش عملیاتی، فرمول سرمایه ثابت می تواند به صورت زیر ارائه شود،

نمونه هایی از فرمول سرمایه ثابت (با مثال Excel)

بیایید مثالی بزنیم تا محاسبه سرمایه ثابت را به شیوه ای بهتر درک کنیم.

فرمول سرمایه گذاری ثابت – مثال شماره 1

بگذارید نمونه ای از شرکتی با سهام خود را به ارزش 3،000،000 دلار، وام کوتاه مدت 1،000،000 دلار، اوراق کوتاه مدت به ارزش 2،000،000 دلار و 500،000 دلار از تعهدات اجاره نامه در نظر بگیریم. اگر سرمایه نقدی که در فعالیتهای غیر عامل سرمایه گذاری می شود 300000 دلار باشد سرمایه ثابت شرکت را محاسبه کنید.

راه حل:

سرمایه ثابت با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

سرمایه ثابت = کل بدهی های کوتاه مدت + کل بدهی های بلند مدت + کل بدهی های اجاره نامه + کل سهام + نقدی غیر عامل

• سرمایه ثابت = 2،000،000 $ + 1،000،000 $ + 500،000 $ + 3،000،000 $ + (- 300،0000 $)
• سرمایه ثابت = 6،200،000 دلار

بنابراین، سرمایه ثابت این شرکت 6.2 میلیون دلار است.

فرمول سرمایه ثابت – مثال شماره 2

بگذارید نمونه ای از شرکت اپل را برای مثال از محاسبه سرمایه ثابت با استفاده از رویکرد تأمین مالی استفاده کنیم. طبق آخرین گزارش سالانه، اطلاعات مالی زیر برای FY18 در دسترس است:

راه حل:

کل بدهی های کوتاه مدت با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

کل بدهی های کوتاه مدت = اسناد تجاری + بخش فعلی بدهی بلند مدت

• کل بدهی کوتاه مدت = $ 11.96 + $ 8.78
• کل بدهی کوتاه مدت = $ 20.74 میلیارد دلار

پول غیر عملیاتی با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

وجه نقد غیر عامل = وجهی که با فعالیتهای سرمایه گذاری ایجاد می شود + وجه حاصل از فعالیتهای تأمین مالی

• وجه نقد غیر عامل = 16.07 $ (- 87.88 $)
• وجه نقد غیر عامل = – 71.81 $ Bn

سرمایه ثابت با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

سرمایه ثابت = کل بدهی های کوتاه مدت + کل بدهی های بلند مدت + کل بدهی های اجاره نامه + کل سهام + نقدی غیر عامل

• سرمایه سرمایه گذاری = 20.74 $ + 93.74 $ + 0 + $ 107.15 + (- 71.81 $)
• سرمایه سرمایه گذاری = 149.82 $ Bn

بنابراین، سرمایه ثابت شرکت اپل برای سال 2018 بالغ بر 149.82 دلار بود.

لینک منبع: ترازنامه شرکت INC

فرمول سرمایه ثابت – مثال شماره 3

بگذارید نمونه ای از شرکت والمارت را برای نشان دادن محاسبه سرمایه ثابت با استفاده از رویکرد عملیاتی مثال بزنیم. طبق آخرین گزارش سالانه، اطلاعات مالی زیر برای FY18 در دسترس است. سرمایه های ثابت شرکت والمارت را برای سال 2018 محاسبه کنید.

راه حل:

سرمایه در گردش خالص با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

سرمایه در گردش خالص = کل دارایی های جاری – کل بدهی های جاری

• سرمایه در گردش خالص = 59.66 $ – 78.52 $
• سرمایه در گردش خالص = – 18.86 $

دارایی های خالص ثابت با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

دارایی های ثابت خالص = دارایی و تجهیزات، خالص + دارایی تحت اجاره سرمایه

• دارایی های ثابت خالص = 107.68 $ + 7.14 $
• دارایی های ثابت خالص = 114.82 $

سرمایه ثابت با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

سرمایه ثابت = سرمایه در گردش خالص + دارایی ثابت خالص + داراییهای نامشهود خالص

• سرمایه ثابت = (- 18.86 $ ) + 114.82 $ + 18.24 $
• سرمایه ثابت = 114.20 دلار میلیارد دلار

بنابراین، سرمایه ثابت شرکت والمارت برای سال 2018 بالغ بر 114.87 دلار بود.

لینک منبع: ورق متعادل شرکت والمارت

توضیح

با استفاده از رویکرد تأمین مالی، فرمول سرمایه ثابت با استفاده از مراحل زیر می تواند تهیه شود:

مرحله 1: اولا، کل بدهی های کوتاه مدت شرکت را تعیین کنید، که شامل وام های کوتاه مدت، تسهیلات در گردش و بخش فعلی بدهی های بلند مدت است.

مرحله دوم: در مرحله بعد، کل بدهی های بلند مدت شرکت را تعیین کنید، که شامل وام مدت دار، سفته و غیره می باشد.

مرحله 3: در مرحله بعد، کل تعهدات اجاره نامه را که جمع ارزش فعلی پرداخت های اجاره نامه های آینده هستند، تعیین کنید.

مرحله چهارم: در مرحله بعد، سهام کل شرکت را تعیین کنید که جمع سهام مشترک، ذخیره و مازاد، سرمایه پرداخت شده اضافی و غیره است.

مرحله 5: سپس، پول و سرمایه فرمول سرمایه در گردش گذاری غیر عامل را که جمع پول نقد ناشی از تأمین مالی و فعالیتهای سرمایه گذاری است تعیین کنید.

مرحله ششم: سرانجام می توان فرمول سرمایه های ثابت را با اضافه کردن کل بدهی های کوتاه مدت (مرحله 1)، کل بدهی های بلند مدت (مرحله 2)، کل تعهدات اجاره نامه (مرحله 3) و کل سهام (مرحله 4) منهای پول و سرمایه گذاری مورد نیاز برای عملیات (مرحله 5) است.

سرمایه ثابت = کل بدهی های کوتاه مدت + کل بدهی های بلند مدت + کل بدهی های اجاره نامه + حقوق صاحبان سهام + نقدی و سرمایه گذاری های غیر عامل

با استفاده از رویکرد عملیاتی می توان فرمول سرمایه ثابت را با استفاده از مراحل زیر تهیه کرد:

مرحله اول : در مرحله اول، نیاز به سرمایه گذاری شبکه ای شرکت را تعیین کنید، که عبارت است از جمع آوری موجودی و حساب های دریافتنی منهای مبلغ قابل پرداخت.

مرحله 2: سپس، دارایی های ثابت خالص شرکت را تعیین کنید، که دارایی های ثابت ناخالص منهای استهلاک انباشته است.

مرحله 3: در مرحله بعد، دارایی های ملموس خالص، که دارایی های ملموس ناخالص منهای استهلاک انباشته هستند را تعیین کنید.

مرحله چهارم: سرانجام، با اضافه کردن سرمایه در گردش خالص، دارایی های ثابت خالص و دارایی های نامشهود خالص می توان فرمول سرمایه ثابت را مانند شکل زیر بدست آورد.

سرمایه ثابت = سرمایه در گردش خالص + دارایی ثابت خالص + داراییهای نامشهود خالص

ارتباط و استفاده از فرمول سرمایه ثابت

درک مفهوم سرمایه ثابت بسیار مهم است زیرا معمولاً شرکت ها از آن به عنوان منبع سرمایه برای خرید دارایی های ثابت یا برای تأمین هزینه های عملیاتی روز استفاده می کنند. ذاتاً، شرکتها قبل از تصمیم گیری برای گرفتن وام از بانک، این منبع بودجه را ترجیح می دهند. از طرف دیگر، یک سرمایه گذار از سرمایه ثابت در درجه اول برای محاسبه بازده سرمایه گذاری (ROIC) برای نظارت بر سودآوری سرمایه گذاری استفاده می کند.

فرمول سرمایه ثابت در اکسل

اصطلاح “سرمایه ثابت Invested Capital” به کل مبلغ سرمایه گذاری شده توسط سهامداران، دارندگان بدهی و سایر وام دهندگان یک شرکت اشاره دارد، فرمول سرمایه ثابت با استفاده از رویکرد تأمین مالی یا رویکرد عملیاتی قابل دستیابی است

با استفاده از رویکرد تأمین مالی، فرمول سرمایه ثابت می تواند به صورت زیر ارائه شود،

سرمایه ثابت = کل بدهی های کوتاه مدت + کل بدهی های بلند مدت + کل بدهی های اجاره نامه + حقوق صاحبان سهام + نقدی و سرمایه گذاری های غیر عامل

با استفاده از روش عملیاتی، فرمول سرمایه ثابت می تواند به صورت زیر ارائه شود،

نمونه هایی از فرمول سرمایه ثابت (با مثال Excel)

بیایید مثالی بزنیم تا محاسبه سرمایه ثابت را به شیوه ای بهتر درک کنیم.

فرمول سرمایه گذاری ثابت – مثال شماره 1

بگذارید نمونه ای از شرکتی با سهام خود را به ارزش 3،000،000 دلار، وام کوتاه مدت 1،000،000 دلار، اوراق کوتاه مدت به ارزش 2،000،000 دلار و 500،000 دلار از تعهدات اجاره نامه در نظر بگیریم. اگر سرمایه نقدی که در فعالیتهای غیر عامل سرمایه گذاری می شود 300000 دلار باشد سرمایه ثابت شرکت را محاسبه کنید.

راه حل:

سرمایه ثابت با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

سرمایه ثابت = کل بدهی های کوتاه مدت + کل بدهی های بلند مدت + کل بدهی های اجاره نامه + کل سهام + نقدی غیر عامل

• سرمایه ثابت = 2،000،000 $ + 1،000،000 $ + 500،000 $ + 3،000،000 $ + (- 300،0000 $)
• سرمایه ثابت = 6،200،000 دلار

بنابراین، سرمایه ثابت این شرکت 6.2 میلیون دلار است.

فرمول سرمایه ثابت – مثال شماره 2

بگذارید نمونه ای از شرکت اپل را برای مثال از محاسبه سرمایه ثابت با استفاده از رویکرد تأمین مالی استفاده کنیم. طبق آخرین گزارش سالانه، اطلاعات مالی زیر برای FY18 در دسترس است:

راه حل:

کل بدهی های کوتاه مدت با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

کل بدهی های کوتاه مدت = اسناد تجاری + بخش فعلی بدهی بلند مدت

• کل بدهی کوتاه مدت = $ 11.96 + $ 8.78
• کل بدهی کوتاه مدت = $ 20.74 میلیارد دلار

پول غیر عملیاتی با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

وجه نقد غیر عامل = وجهی که با فعالیتهای سرمایه گذاری ایجاد می شود + وجه حاصل از فعالیتهای تأمین مالی

• وجه نقد غیر عامل = 16.07 $ (- 87.88 $)
• وجه نقد غیر عامل = – 71.81 $ Bn

سرمایه ثابت با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

سرمایه ثابت = کل بدهی های کوتاه مدت + کل بدهی های بلند مدت + کل بدهی های اجاره نامه + کل فرمول سرمایه در گردش سهام + نقدی غیر عامل

• سرمایه سرمایه گذاری = 20.74 $ + 93.74 $ + 0 + $ 107.15 + (- 71.81 $)
• سرمایه سرمایه گذاری = 149.82 $ Bn

بنابراین، سرمایه ثابت شرکت اپل برای سال 2018 بالغ بر 149.82 دلار بود.

لینک منبع: ترازنامه شرکت INC

فرمول سرمایه ثابت – مثال شماره 3

بگذارید نمونه ای از شرکت والمارت را برای نشان دادن محاسبه سرمایه ثابت با استفاده از رویکرد عملیاتی مثال بزنیم. طبق آخرین گزارش سالانه، اطلاعات مالی زیر برای FY18 در دسترس است. سرمایه های ثابت شرکت والمارت را برای سال 2018 محاسبه کنید.

راه حل:

سرمایه در گردش خالص با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

سرمایه در گردش خالص = کل دارایی های جاری – کل بدهی های جاری

• سرمایه در گردش خالص = 59.66 $ – 78.52 $
• سرمایه در گردش خالص = – 18.86 $

دارایی های خالص ثابت با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

دارایی های ثابت خالص = دارایی و تجهیزات، خالص + دارایی تحت اجاره سرمایه

• دارایی های ثابت خالص = 107.68 $ + 7.14 $
• دارایی های ثابت خالص = 114.82 $

سرمایه ثابت با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

سرمایه ثابت = سرمایه در گردش خالص + دارایی ثابت خالص + داراییهای نامشهود خالص

• سرمایه ثابت = (- 18.86 $ ) + 114.82 $ + 18.24 $
• سرمایه ثابت = 114.20 دلار میلیارد دلار

بنابراین، سرمایه ثابت شرکت والمارت برای سال 2018 بالغ بر 114.87 دلار بود.

لینک منبع: ورق متعادل شرکت والمارت

توضیح

با استفاده از رویکرد تأمین مالی، فرمول سرمایه ثابت با استفاده از مراحل زیر می تواند تهیه شود:

مرحله 1: اولا، کل بدهی های کوتاه مدت شرکت را تعیین کنید، که شامل وام های کوتاه مدت، تسهیلات در گردش و بخش فعلی بدهی های بلند مدت است.

مرحله دوم: در مرحله بعد، کل بدهی های بلند مدت شرکت را تعیین کنید، که شامل وام مدت دار، سفته و غیره می باشد.

مرحله 3: در مرحله بعد، کل تعهدات اجاره نامه را که جمع ارزش فعلی پرداخت های اجاره نامه های آینده هستند، تعیین کنید.

مرحله چهارم: در مرحله بعد، سهام کل شرکت را تعیین کنید که جمع سهام مشترک، ذخیره و مازاد، سرمایه پرداخت شده اضافی و غیره است.

مرحله 5: سپس، پول و سرمایه گذاری غیر عامل را که جمع پول نقد ناشی از تأمین مالی و فعالیتهای سرمایه گذاری است تعیین کنید.

مرحله ششم: سرانجام می توان فرمول سرمایه های ثابت را با اضافه کردن کل بدهی های کوتاه مدت (مرحله 1)، کل بدهی های بلند مدت (مرحله 2)، کل تعهدات اجاره نامه (مرحله 3) و کل سهام (مرحله 4) منهای پول و سرمایه گذاری مورد نیاز برای عملیات (مرحله 5) است.

سرمایه ثابت = کل بدهی های کوتاه مدت + کل بدهی های بلند مدت + کل بدهی های اجاره نامه + حقوق صاحبان سهام + نقدی و سرمایه گذاری های غیر عامل

با استفاده از رویکرد عملیاتی می توان فرمول سرمایه ثابت را با استفاده از مراحل زیر تهیه کرد:

مرحله اول : در مرحله اول، نیاز به سرمایه گذاری شبکه ای شرکت را تعیین کنید، که عبارت است از جمع آوری موجودی و حساب های دریافتنی منهای مبلغ قابل پرداخت.

مرحله 2: سپس، دارایی های ثابت خالص شرکت را تعیین کنید، که دارایی های ثابت ناخالص منهای استهلاک انباشته است.

مرحله 3: در مرحله بعد، دارایی های ملموس خالص، که دارایی های ملموس ناخالص منهای استهلاک انباشته هستند را تعیین کنید.

مرحله چهارم: سرانجام، با اضافه کردن سرمایه در گردش خالص، دارایی های ثابت خالص و دارایی های نامشهود خالص می توان فرمول سرمایه ثابت را مانند شکل زیر بدست آورد.

سرمایه ثابت = سرمایه در گردش خالص + دارایی ثابت خالص + داراییهای نامشهود خالص

ارتباط و استفاده از فرمول سرمایه ثابت

درک مفهوم سرمایه ثابت بسیار مهم است زیرا معمولاً شرکت ها از آن به عنوان منبع سرمایه برای خرید دارایی های ثابت یا برای تأمین هزینه های عملیاتی روز استفاده می کنند. ذاتاً، شرکتها قبل از تصمیم گیری برای گرفتن وام از بانک، این منبع بودجه را ترجیح می دهند. از طرف دیگر، یک سرمایه گذار از سرمایه ثابت در درجه اول برای محاسبه بازده سرمایه گذاری (ROIC) برای نظارت بر سودآوری سرمایه گذاری استفاده می کند.